یک سال گذشت. روزهای داغ تابستانی 1394 بود که تیم مذاکره‌کننده ایران به سرپرستی و ریاست وزیر امور خارجه ایران و معاونان و مدیران ارشد در شهرهای مختلف اروپا با شش قدرت جهانی پای میز مذاکره می‌نشستند. خبرنگارانی که معمولا پشت درهای بسته بودند و اغلب از محتوای این مذاکرات بی‌خبر بودند تلاش می‌کردند با گفت‌وگوهای کوتاه حتی در حد آری و خیری که از زبان سیاستمداران می‌شنیدند آینده این مذاکرات را حدس بزنند. درنهایت در روز 14 جولای سال 2015 مصادف با بیست و سومین روز تیر، محمدجواد ظریف و فدریکا موگرینی با برگزاری نشست خبری مشترک به دنیا اعلام کردند که ایران و کشورهای 1+5 به توافقی تاریخی دست پیدا کرده‌اند و آینده این توافق، از جمله مسائل فنی و روند اجرای آن در تاریخ‌های مشخص اعلام خواهد شد. ایجاد برنامه جامع اقدام مشترک گامی بلند و محکم بود که جهان را به مذاکره و گفت‌وگو امیدوار کرد و نشان داد ایران نه‌تنها در زمینه تئوری گفت‌وگوی تمدن‌ها پیشگام است که در اجرا نیز به مذاکره، گفت‌وگو و زبان دیپلماسی اعتقاد عملی دارد.

 ایران، اروپا یک سال
بعد از توافق
رئیس دولت یازدهم در جریان مذاکرات هسته‌ای اعلام کرد که رویکرد سیاست خارجی ایران تعامل با جهان و گسترش روابط با اروپاست، روابطی که حدود یک دهه در دولت‌های نهم و دهم معطل مانده بود. فرصت توافق هسته‌ای زمینه‌ای مهیا بود که ایران به این مهم دست پیدا کند. یک سال پیش زمانی که هنوز توافق هسته‌ای برای اجرا آماده نبود هیات‌های مختلف تجاری و اقتصادی از کشورهای مختلف اروپا راهی ایران می‌شدند تا در آینده نزدیکی که زمینه‌های اقتصادی در ایران ایجاد می‌شود سهم بیشتری داشته باشند.
علی بیگدلی تحلیلگر مسائل اروپا در گفت‌وگو با «فرهیختگان» با یادآوری این فعالیت‌ها توضیح داد: «آنچه در زمان مذاکرات مورد غفلت قرار گرفت این بود که در جریان همان مذاکرات ایران و آمریکا اعلام کردند که اصرار دارند تنها در مورد برجام و مسائل هسته‌ای ایران گفت‌وگو کنند و مسائل پیرامونی که در این توافق تاثیرگذار بود را نادیده گرفتند.» بیگدلی با اشاره به رویکرد مذاکره‌کنندگان ایرانی اشاره کرد که آنها در پی لغو تحریم‌ها بودند اما به این مساله توجه نکردند که معاملات با کشورهای دیگر تحت شبکه بانکی آمریکا و دلار انجام می‌شود و عدم رفع این محدودیت‌ها عملا کار را دشوار خواهد کرد. از این رو قول و قرار‌هایی که با اروپایی‌ها گذاشته شده بود درنهایت به نتیجه نرسید.

 سه محور جایگزین
سه محور اصلی که در یک سال گذشته به‌عنوان جایگزین مسائل هسته‌ای از سوی آمریکا و اروپا مطرح شد عبارتند از موضوع موشکی و فشارها در این زمینه. بیگدلی در این باره نیز گفت: «موضوع موشکی ارتباطی به برجام ندارد و در توافق میان ایران و کشورهای غربی به آن اشاره‌ای نشده است.» محور دوم نیز مربوط به مسائل حقوق بشری است و در بخش سوم بهانه دخالت ایران در مسائل کشورهای منطقه است. بیگدلی در ادامه به تنش‌ها میان ایران و عربستان اشاره کرد و افزود: «همزمان با توافق هسته‌ای تنش میان ایران و عربستان اوج گرفت. زمانی که ایران سرگرم مذاکره بود عربستان سعودی به صورت پنهانی تلاش می‌کرد تا با اسرائیل مناسبات سیاسی و اقتصادی خود را گسترش دهد و از سوی دیگر لابی‌های یهودی را نیز تحت فشار قرار می‌داد که توافق را به بن‌بست بکشانند.»
«امروز ایران در این نقطه است. در روزهای گذشته مرکل و بان‌کی‌مون هم اظهارنظرهایی درباره ایران کرده بودند که نشان می‌دهد آمریکا، اتحادیه اروپا را تحت فشار گذاشته تا آنها هم نقشی در ناکامی برجام برعهده بگیرند.
ما سابقه تجاری خوبی با آلمان داریم اما حالا اظهارنظر مرکل مقداری مناسبات ما و اتحادیه اروپا را متوقف می‌کند.» بیگدلی با بیان این مساله به متوقف ماندن برخی انتظارات از برجام اشاره می‌کند.

 معاملات بزرگ طی یک سال
معامله ایران با بویینگ که تقریبا به نقطه انتهایی آن رسیده به ارزش 25 میلیارد دلار بود. این رقم می‌تواند بزرگ‌ترین کمپانی صنعت هوایی را از ورشکستگی نجات دهد. بیگدلی، کارشناس مسائل بین‌المللی در این رابطه نیز به فشار آمریکایی‌ها بر ایرباس اشاره کرد و گفت: «حدود 10 تا 15 درصد سهام ایرباس مربوط به بویینگ است. طبق قوانین آمریکا در اتحادیه اروپا شرکت‌هایی که بیش از 10 درصد سهام‌شان مربوط به آمریکاست باید از سیاست‌های کلی این کشور پیروی کنند. انتظار ایران این نبود که کشورهای اروپایی این رفتار را در پیش بگیرند.
آقای صالحی این اقدامات اخیر و اظهارات مطرح شده از سوی دبیرکل سازمان ملل و صدراعظم آلمان را توطئه خواندند که از نظر من توطئه نیست. این نوعی وابستگی و همبستگی بر پایه منافع مشترک و سرمایه‌ای است و ناچار هستند که از آمریکا پیروی کنند. کشورهای اروپایی با اینکه با بحران اقتصادی شدید روبه‌رو هستند اما تحت فشار آمریکا قرار دارند.»

فرهیختگان| مجتبی خسروتاج معاون بازرگانی وزیر صنعت، معدن و تجارت گفته است «قاچاق جلوی چشم مسئولان انجام می‌شود.» او دیروز در نشست خبری با رسانه‌ها توضیح داده است‌که «برآورد دقیقی برای رقم قاچاق کالا در کشور وجود ندارد و واردات لنجی در بوشهر جلو چشم مقامات مسئول انجام و توسط 70 تا 80 وانت به سایر شهرها برده می‌شود.»
پیشتر برخی مسئولان بندرعباس را به‌عنوان شهری که بیشترین میزان ورود کالای قاچاق در آن صورت می‌گیرد، نام برده بودند. گفته می‌شود ورودی‌های غیرمجاز از جمله اسکله‌های غیرقانونی عمدتا در فاصله چند کیلومتری از گمرکات رسمی فعالیت دارند. حسن روحانی رئیس‌جمهوری هم در آخرین جلسه سال 93 ستاد هماهنگی اقتصاد مقاومتی به ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز دستور داد تا اقدام لازم و هماهنگ برای مقابله با معابر ورودی و اسکله‌های غیرمجاز فراهم شود و مهم‌تر اینکه از دخالت دستگاه‌های غیرمسئول در امر واردات جلوگیری شود.
با این حال معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت این سوال را مطرح کرده که با توجه به اینکه «این کالاها با تایید مقامات و جلوی چشم مسئولان به کشور وارد می‌شود.» آیا باید این کالاها را قاچاق دانست یا خیر؟ به گفته خسروتاج «از آنجا که آمار واردات و قیمت این کالاها مشخص نمی‌شود از نظر ما جنبه قاچاق دارد هرچند برخی می‌گویند قاچاق نیست زیرا جلوی چشم خود ما انجام شده است.»
این مقام مسئول این را هم گفته است که «وقتی با کانتینر کالای قاچاق وارد کشور می‌شود و نهادهای مبارزه با قاچاق کالا در برخی استان‌ها ستاد تسهیل ورود کالای قاچاق را فراهم کرده‌اند صحبت کردن در این شرایط درباره اجرای کد‌رهگیری در واقع دنبال نخود سیاه رفتن است.»
او گفته است‌که «میزان واردات کالا از طریق مسافران نیز به درستی مشخص نیست، نمی‌توان محاسبات دقیقی در ارتباط با میزان واردات کالا انجام‌ داد و در مجموع آمار مشخصی درباره میزان قاچاق کالا به کشور نداریم.»
 پیشتر «علیرضا بیات» معاون برنامه‌ریزی و هماهنگی ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز گفته بود «برآورد سال 87، میزان قاچاق را حدود 19میلیارد دلار نشان می‌دهد، این آمار با میل به کاهش اعلام شده است، در عین حال که ازآن سال (87) به بعد، در ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، از میزان قاچاق برآورد دیگری نشده است.»
قائم‌مقام بازرگانی وزیر صنعت، معدن و تجارت درباره وضعیت واردات خودروهای‌آمریکایی به کشور هم گفت: «شورولت نمایندگی در ایران نداشته است بلکه یک نمایندگی از سوی کشور عمان نمایندگی این خودرو را گرفت اما بعد از فرمایشات رهبر معظم انقلاب درخصوص عدم واردات خودروهای آمریکایی ما مجوز این شرکت شورولت عمانی را باطل کردیم.» خسروتاج همچنین با اعلام توزیع مجدد کارت خرید کالای ایرانی توضیح داده است که «در مرحله دوم محدودیت‌های سقف حقوقی افراد و تعداد وزارتخانه‌ها و سازمان‌هایی که در‌آن مشارکت دارند اصلاح شده است.»

از او به‌عنوان یاغی سرخابی فوتبال ایران یاد می‌کنند. با گذشت 16 سال از تصمیم بازیکن سابق پرسپولیس برای آبی‌پوش شدن، شنیدن حرف‌های او در مورد حال و هوای این روزهایش خالی از لطف نیست.

روزگار بازنشستگی و پایان زندگی حرفه‌ای سخت نمی‌گذرد؟
خب من از قبل پیش‌بینی این روزها را می‌کردم و به همین دلیل هم با آن به راحتی کنار آمدم. عمده بازیکنانی که نمی‌توانند با این مساله کنار بیایند درگیر مشکلات مالی هستند. بحمدالله شرایط من خوب است و از آنجا که انسان قانعی هستم با زندگی‌ام کنار آمده‌ام. من گذشته را زیاد مرور می‌کنم ولی هرگز با آن زندگی نمی‌کنم. گاهی که درگیر بلندپروازی یا مقایسه زندگی خودم با دیگران می‌شوم مرور گذشته و روزهای سختی که پشت سر گذاشتم مانع حسرت خوردنم می‌شود. دوست ندارم با «ای کاش» زندگی کنم، همین‌طور با وجود آنکه بیشترین خاطرات زندگی‌ام مربوط به دوران فوتبالی‌ام است دوست ندارم به گذشته برگردم.

پایان دوران ورزشی و قهرمانی تاثیری در روند زندگی‌تان داشته است؟
صد درصد آرامش بیشتری پیدا کردم. من در پنج، 6 سال از زندگی فوتبالی‌ام دوران سختی را سپری کردم. در خیابان و خانه و زمین بازی و تمرین همیشه استرس داشتم و درگیر حاشیه و شیشه شکستن و صدمه خوردن و فحاشی شنیدن و زد و خورد مردم با خانواده و برادرم بودم. البته هنوز هم گاهی ترکش‌هایی می‌رسد، اما آرامشم نسبت به قبل بیشتر شده است.

به نظرتان فرهنگ رفتاری و ظاهری بازیکن‌های امروز نسبت به نسل شما چه تغییراتی کرده است؟
واقعیتش من دوست زیادی از بین بازیکنان امروز ندارم که بخواهم خصوصیات رفتاری‌شان را بشناسم. اما مرام و معرفت همین یکی، دو نفری که می‌شناسم بویی از قدیمی‌ترها برده است. ما آن وقت‌ها اصلا نمی‌دانستیم تیپ چیســت کــه بخواهیم تیپ بزنیم،  دوره ما دنیایی از سبیل و شلوار گشاد بود. به امروزی‌ها نمی‌شود خرده گرفت، تغییر کردن رسم طبیعت است، مهم این است که همراه با آن ذات انسان تغییر نکند و انسانیت از بین نرود.

یاغی فوتبال ایران در زندگی شخصی هم فردی یاغی‌ محسوب می‌شود؟
ما باقی هم نیستیم، چه برسد به یاغی. در ایران اگر از حقت دفاع کنی و چاپلوس نباشی و برای موفقیت بجنگی و از باخت متنفر باشی یاغی می‌شوی.

زمانی که در برق شیراز توپ می‌زدید، به شیرازگردی هم می‌رفتید؟
مقبره سعدی و حافظ و باغ ارم و دروازه قرآن را گشتم ولی آن زمان جوان بودم و از لذت گشتن غافل، همینجوری می‌رفتم که وقتم پر شود و برایم جنبه توریستی نداشت.

اگر بخواهید شهری را برای گردش پیشنهاد بدهید انتخاب شما کجاست؟
شهر خودم آبادان. البته نه در این فصل، آبادان آن هم در بهار. همه جای آبادان دیدنی است و در تمام کوچه‌پس‌کوچه‌هایش صفا هست. در آبادان غذای خوب را در رستوران پیدا نمی‌کنید. غذاهای خوب آبادان، یعنی ماهی شوریده و حلوا و قلیه‌ماهی و صُبور، در خانه آبادانی‌ها پیدا می‌شود و در هر خانه‌ای را هم که بزنید به روی میهمان باز است.

خودتان هم اهل آشپزی هستید؟
به هیچ عنوان. عوضش دست پخت مادر من رودست ندارد و نمی‌شود وصفش کرد. البته ما فسنجان یا غذاهای جدیدی مثل استیک و بیف‌استروگانف نمی‌خوریم.

اگر شانس ملاقات با یک چهره نام‌آشنا را داشته باشید دوست دارید چه کسی را ببینید؟
دوست دارم مارادونا را ببینم و با او عکس بگیرم، البته عکس سلفی نه، یک عکس دونفره معمولی با امضا.

اگر چند میلیون تومان پول برای انجام کار خیر داشتید آن را صرف چه کاری می‌کردید؟
بین اعضای خانواده‌ام تقسیم می‌کردم. من اعتقاد دارم چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.

بچه که بودید با کدام شخصیت کارتونی بیشتر همذات‌پنداری می‌کردید؟
کارتن زیاد نگاه می‌کردم. بل و سباستین، پسر شجاع، بچه‌های آلپ، بنر، هاچ زنبور عسل و گالیور. سال به سال، سیزده‌به‌درها هم رابین‌هود نشان می‌داد که هر سال آن را نگاه می‌کردم. با سباستین و رابین‌هود همذات‌پنداری می‌کردم.

از کمپین من بین خطوط می‌رانم چیزی شنیده‌اید، به نظرتان در ایران می‌توان بین خطوط رانندگی کرد؟
از اتفاق چند روز پیش تاکسی‌ای را دیدم که روی صندوقش برچسب مربوط به همین شعار را چسبانده بود و یک چرخش در این خط و چرخ دیگرش در خط بغلی بود، کشیدم کنارش و بهش گفتم لااقل این را پشت ماشینت نمی‌زدی. این حرف‌ها همش شعار است، زیاد جدی نگیرید. ما با قانون «اول من» زندگی می‌کنیم و در هر کاری فقط منافع خودمان را در نظر می‌گیریم.

اخبار جنایات داعش را دنبال می‌کنید؟
اگر تنها باشم هرگز به اخبار گوش نمی‌دهم، ولی به دلیل اینکه با پدر و مادرم زندگی می‌کنم و آنها تمام اخبار را می‌بینند من هم در جریان قرار می‌گیرم. جنگ و جنایات همیشه هست و خواهد بود. کسی هم که در آرزوی جهان بدون جنگ باشد در حسرتی دست‌نیافتنی می‌ماند.

«از اعضای هیات‌علمی خارج از کشور در دانشگاه آزاد اسلامی استفاده می‌کنیم». این واکنش معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی به اصلاح آیین‌نامه استخدامی اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها است. ظاهرا وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تصمیم دارد با اصلاح ماده ۱۲ آیین‌نامه استخدامی اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها فعالیت نیمه‌وقت استادان را در دانشگاه‌های غیردولتی و موسسات غیرانتفاعی ممنوع کند؛ موضوعی که مورد انتقاد بسیاری از استادان دانشگاه‌های دولتی و البته مسئولان عالی‌رتبه آموزش عالی کشور هم قرار گرفته است. به اعتقاد این مسئولان اجرای مصوبه عدم همکاری اعضای هیات‌علمی تمام‌وقت دانشگاه‌ها در دیگر مراکز آموزشی قطعا به نظام علمی کشور ضرر وارد می‌کند. به باور آنها در تمام دنیا دانشجویان در هر دانشگاهی که مشغول به تحصیل باشند در موضوعات تحقیق، رساله‌های دکتری و انتخاب استاد خود که تحت نظارت او مشغول به تحصیل باشند آزادی عمل دارند؛ چراکه نمی‌توان علم را محدود و آن را در انحصار دانشگاه خاصی درآورد. در همه جای دنیا همکاری استادان و اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها با یکدیگر مساله‌ای جاافتاده است. بسیاری از اعضای هیات‌علمی تمام‌وقت طی چند روز اخیر بارها در گفت‌وگوهای خود تاکید کرده‌اند باید دست دانشگاه‌ها در بهره جستن از استادان باز باشد تا همه دانشجویان از علم آنها بهره ببرند؛ موضوعی که معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی هم بر آن تاکید دارد؛ چراکه معتقد است همکاری اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها در تمام مراکز آموزشی به رشد آموزش عالی کشور کمک می‌کند. فرهاد حسین‌زاده‌لطفی در گفت‌وگو با فرهیختگان از تعداد اعضای هیات‌علمی نیمه‌وقت این دانشگاه صحبت به میان آورد. به گفته حسین‌زاده‌لطفی، همکاری عملی و آموزشی اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها در تمام دنیا وجود دارد که این امر تحت عنوان استاد وابسته یا همکار مطرح است. به باور او، همکاری اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها در دیگر مراکز آموزشی موجب می‌شود هم‌افزایی در تولیدات علمی صورت گیرد و از توان این افراد در دیگر دانشگاه‌ها نیز استفاده شود. همکاری اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها با دیگر مراکز آموزشی و دانشگاهی موجب افزایش اعتبار دانشگاه‌ها می‌شود.
او می‌گوید: «پیشنهاد وزارت علوم این بود که این دستور جلسه به تصویب برسد، اما تمام دانشگاه‌های دنیا همکاری اعضای هیات‌علمی خود با دانشگاه‌های دیگر و رابطه علمی آنها را یک امتیاز می‌دانند که این موضوع تحت عنوان استاد وابسته و استاد همکار نامیده شده و در حقیقت جزء آیتم‌های مهم رتبه‌بندی جهانی محسوب می‌شود.»
معاون آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی معتقد است دانشگاه‌ها هرچه بیشتر بتوانند با دانشگاه‌هایی غیر از خود مخصوصا در سطح بین‌المللی ارتباط داشته باشند، رتبه جهانی آنها نیز افزایش پیدا خواهد کرد.
 بسیاری از افراد اعتقاد دارند این مصوبه به زیان دانشگاه آزاد اسلامی خواهد بود، اما حسین‌زاده‌لطفی این نظر را رد کرده و تاکید می‌کند تمام اعضای هیات‌علمی تمام‌وقت دانشگاه‌های غیردولتی که در دانشگاه آزاد اسلامی به صورت نیمه‌وقت همکاری دارند حدود هزار و 300 نفر هستند. آنطور که او گفته است هزار و 900 نفر اعضای هیات‌علمی نیمه‌وقت با دانشگاه آزاد اسلامی همکاری دارند که از این تعداد هزار و 300 نفر متعلق به دانشگاه‌های دولتی و مابقی از موسسات دیگر هستند. او تاکید کرد این تعداد آمار چندان بالایی نیست.
به باور او، جلوگیری از همکاری اعضای هیات‌عملی دانشگاه‌های دولتی با دیگر دانشگاه‌ها باعث ضربه‌زدن به آموزش عالی کشور می‌شود.
او می‌گوید: «مقاله دانشجویان اعضای هیات‌علمی نیمه‌وقت دانشگاه‌های دولتی که در دانشگاه آزاد اسلامی مشغول به تدریس هستند به نام دانشگاه‌های آنها هم ثبت می‌شود.» او در مجموع این مصوبه وزارت علوم را به نفع کشور نمی‌داند. دانشگاه آزاد اسلامی برای آموزش عالی کشور و بالا بردن رتبه علمی ایران در سطح جهانی برنامه بلندمدت دارد پس برای این موضوع هم برنامه‌ریزی کرده است. معاون آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی می‌گوید دانشگاه دو طرح را در صورت تصویب نهایی پیش‌بینی کرده است؛ استفاده از اعضای هیات‌علمی تمام‌وقت دانشگاه‌های جهان یکی از اقدامات دانشگاه در این زمینه خواهد بود.
 حسین‌زاده‌لطفی می‌گوید: «دو طرح را پیش‌بینی کردیم که یکی استفاده از اعضای هیات‌علمی خارج از کشور در دانشگاه آزاد اسلامی است که در این ماه آیین‌نامه اجرایی آن نیز ابلاغ می‌شود تا بتوان از اعضای هیات‌علمی خارج از کشور استفاده کرد. قطعا ما از این ظرفیت استفاده خواهیم کرد که اعضای هیات‌علمی با کیفیت بالا از دانشگاه‌های خوب از تمام دنیا استفاده کنیم.» به گفته او دومین طرح جذب اعضای هیات‌علمی تمام‌وقت در دانشگاه آزاد اسلامی است تا جایگزین اعضای نیمه‌وقت شوند.

برادران احمدپور در محله شمام از محله‌های رستم‌آباد در مدرسه‌ای به نام شهید حمید حجت درس می‌خواندند. آنها با من هم‌مدرسه‌ای بودند و در خانواده‌ای متوسط روزگار می‌گذراندند. در روزهای سرد پاییزی رفت و آمد هنرمندان به این مدرسه آغاز شد و ما نمی‌دانستیم اینها برای چه کاری به مدرسه آمده‌اند تا اینکه یک روز در راه رفتن به خانه، عباس کیارستمی از ما پرسید قشنگ‌ترین جای این محل کجاست؟ ما سه نفر بودیم. با هم گفتیم کوکر. او خندید و نگاهی به ما کرد و رفت. بعد از مدت‌ها متوجه شدیم که آنها در خانه ویلایی یکی از بستگان من که روبه‌روی مدرسه بود، اسکان گزیده‌اند. در محل ماشین‌هایشان و حتی دوربین‌ها را می‌دیدیم و حتی می‌دیدم بابک و احمد با آنها در محل می‌چرخند، اما نمی‌دانستم برای چه این کار‌ها را می‌کنند تا اینکه فیلم «‌خانه دوست کجاست؟» از تلویزیون پخش شد. تازه فهمیدیم حضور آنها در محله کوکر برای چه بوده است. بعدتر کیارستمی برای ساخت دو فیلم دیگرش به آنجا آمد اما دیگر محله‌ای نبود؛ همه‌جا فقط تپه‌ای از خاک بود. زلزله همه چیز را زیر و رو کرده بود. او دو فیلم دیگرش را با نام‌های «‌زندگی و دیگر هیچ» و «‌زیر درختان زیتون» ساخت اما در این دو فیلم دیگر از برادران احمد‌پور بازی نگرفت؛ فقط آنها در حد شناخت محله و آشنایی با ساکنان به کیارستمی کمک می‌کردند. حال این دو کودک بزرگ شده‌اند و در تهران زندگی می‌کنند. بابک کارمند افتخاری بانک است و احمد پرستار ارتش. بعد از مراسم خاکسپاری عباس کیارستمی به اتفاق در دفتر روزنامه به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
 

 شما چطور برای فیلم «‌خانه دوست کجاست؟» انتخاب شدید؟
 بابک: سال 64 بود که عباس کیارستمی به اتفاق کیومرث پوراحمد، ناصر زراعتی و چنگیز صیاد به رستم‌آباد آمده بودند. البته قبل‌تر این را بگویم که عباس کیارستمی در مصاحبه‌ای در شبکه خارجی عنوان کرده بود پنج تا شش سال دنبال دو شخصیت اصلی فیلم «‌خانه دوست کجاست؟» بود.

چند ماه طول کشید تا فیلم «‌خانه دوست کجاست؟» ساخته شد؟
  بابک:  حدود سه ماه و 10 روز. 15 روز هم استارت داشتیم.

 چه فصلی بود؟
  بابک: پاییز بود. اواخر برج هفت شروع کردیم و تا برج 11 هم ادامه داشت.

 تکلیف مدرسه چه شد؟
 بابک: کیارستمی از وزیر وقت نامه گرفته بود که قبولی ما اعلام شد؛‌ البته معلم خصوصی هم داشتیم.
  احمد: در اکثر برنامه‌ها بابک بود و 10 تا 20 روزی هم ماسوله رفتند. برای او معلم خصوصی گرفته بودند.

 پس لوکیشن‌ها فقط کوکر نبود؟
 بابک: نه، ماسوله، ‌رودبار، پشته و صومعه‌سرا دیگر جاهایی بودند که فیلمبرداری در آنجا صورت گرفت، ولی بیشتر همان کوکر و رستم‌آباد بود.

 برایتان هیچ وقت سوال نشده که چطور کیارستمی کوکر را برای «‌خانه دوست کجاست؟» انتخاب کرده است؟
 احمد: نه، در جهان کوکر یا شمام را با نام کیارستمی می‌شناسند. ولی وقتی برای صحبت با پدر و مادر ما آمد به کوکر، کوچه پس‌کوچه‌ها را دید و گفت اینجا بهترین گزینه است برای فیلمبرداری فیلمش.

 پدر و مادر شما مخالف بازیتان نبودند؛ چون یادم هست یکی‌تان درستان خیلی خوب بود؟
  احمد: خیلی زیاد، به‌خصوص مادرم؛ چراکه آنها هم‌ نسبت به فیلم و تلویزیون شناخت نداشتند. بعد مادرم به خاطر اینکه خستگی را در وجود بابک می‌دید ناراحت می‌شد چون بعضی وقت‌ها شبانه‌روز بازی می‌کردند؛ حتی چندین بار در کارشان خلل ایجاد شد.
  بابک: من درسم اصلا خوب نبود و هیچ علاقه‌ای به درس هم نداشتم. احمد درسش خیلی خوب بود. اتفاقا در مصاحبه‌ای با یکی از شبکه‌های انگلیسی گفتم اگر من بچه یک شهری بودم و پدر و مادرم از هنر شناخت داشتند وضعیتم بهتر از این بود.
  احمد: کیارستمی نمی‌گذاشت.
 بابک: کیارستمی دوست نداشت ما به‌عنوان بازیگران فیلمش در فیلم‌های دیگر بازی کنیم و دیده شویم. به همین خاطر من همیشه با او مشکل داشتم.
 احمد: کیارستمی همیشه گروه‌های مستند‌ساز را از کشورهای خارجی هدایت می‌کرد تا در مورد لوکیشن‌های «‌خانه دوست کجاست؟» مستند‌سازی کنند و به ما هم می‌گفت با اینها همراه شوید ولی اگر گروهی از داخل کشور می‌خواست این کار را انجام دهد اجازه همراهی به ما نمی‌داد. دوست نداشت بازیگرش توسط کس دیگری دیده شود.

 پیشنهادی داشته‌اید که ایشان آن را کنسل کند؟
  بابک: او حتی مخالف بود که من از کشور خارج شوم. او معتقد بود من آدم احساساتی هستم. به طوری‌که در شبکه انگلیسی به من گفت تو به خاطر احساساتی بودنت آدم خطرناکی هستی. یک وقت حرف‌هایی می‌زنی در مورد سینمای من که نباید بزنی.

 برگردیم به عقب‌تر، آیا بعد از اینکه فیلم ساخته شد کیارستمی به شما سر می‌زد؟
  احمد: تا سال 69 که زلزله نیامده بود اصلا. سال 69 که زلزله آمد آن هم به خاطر اینکه می‌خواست فیلم بسازد رفت و آمد‌هایش شروع شد و فیلم «‌زندگی و دیگر هیچ» و بعد «‌زیر درختان زیتون» را ساخت. یکی دو بار هم دیدم با گروه‌های ژاپنی و انگلیسی برای فیلمبرداری آمده بود.

شما بازیگران اصلی فیلم بودید. آیا در آن زمان قرار‌داد داشتید و پرداختی هم صورت گرفت؟
 بابک: بله قرار‌داد داشتیم، چون مادرم مخالف بود پای چهار تا آدم آگاه به میان آمد؛ از جمله مدیر مدرسه و معلمان، بنابراین مجبور شد با ما قرار‌داد ببندند.

شما خودتان چقدر حال و احوال او را می‌پرسیدید؟
 احمد: ایشان هیچ وقت موبایل نداشت. یک شماره تلفن خانه داشت که هیچ وقت جواب نمی‌داد.

شما اشاره می‌کنید که با اغلب هنرمندان دوست هستید. آشنایی شما با هنرمندان از چه زمانی شکل گرفت؟
  بابک: آشنایی ما بر‌می‌گردد به سال 80. آن زمان نیکی کریمی به عروسی من در رستم‌آباد آمد. از آنجا دوستی ما شروع شد. نیکی کریمی به من گفت تو چرا هیچ وقت نمی‌آیی تو جشن خانه سینما، آنجا خانه توست. به من گفت تو و کیارستمی باعث شدید سینمای ایران در جهان شناخته شود. حرف‌های نیکی کریمی باعث شد من به جشن‌های خانه سینما بیایم. این‌طور شد که من با هنرمندان دوست شدم.

پس تو در این دوران چطور روزگار می‌گذراندی؟
  بابک: من کارمند افتخاری بانک بودم. طرحی به بانک سامان دادم به نام «بانک سامان حامی هنرمندان سینما و تلویزیون»،که هنرمندان هم از آن استقبال کردند.
  احمد: من پرستار ارتش هستم.

 چطور به خارج از کشور رسیدی؟
 بابک: وقتی یک کار ملی انجام می‌دهی خود به خود آنها تو را می‌خواهند تا درباره کارت توضیح دهی.در کل در این 32 سال که از ساخت «‌خانه دوست کجاست؟» می‌گذرد می‌توانم به جرات بگویم شاید هزاران طرفدار برای دیدن ما به اینجا آمده‌اند.

 یعنی آنقدر می‌پرسیدند تا شما را پیدا کنند؟
  احمد:  نه، همه کوکر و شمام را می‌شناسند؛ حتی چند مدت پیش یک انگلیسی به من گفت تهران را نمی‌شناسم اما کوکر و شمام را می‌شناسم؛ به خاطر کارهای کیارستمی، چون او کوکر و شمام را  خیلی واضح در فیلم‌هایش معرفی ‌کرده است.

 در کشورهای دیگر از شما چطور استقبال می‌شود؟
  بابک: فیلم‌های کیارستمی مخاطب خاص خود را دارد.95  درصد این مخاطبان اروپایی‌ها هستند. فرانسوی‌ها خیلی عوامل فیلم «‌خانه دوست کجاست؟» را دوست دارند و آنها را می‌شناسند حتی اگر یک دقیقه در این فیلم بازی کرده باشد. در انگلستان هم همین‌طور. سینمای هالیوود یا اروپا در کل خشونت است. بنابراین وقتی فیلم‌های ساده‌ای مانند فیلم‌های کیارستمی را می‌بینند، مخصوصا از بخش زندگی‌ای که در این‌گونه فیلم‌ها است، از آن استقبال می‌کنند. در‌واقع سینمای آرام و ساکت را دوست دارند.
گفتید به شبکه‌های خارجی هم دعوت شدید؟ با این شبکه‌ها در مورد چه چیزهایی صحبت می‌کنید؟ خاطراتت با کیارستمی یا... .
 بابک: فقط در مورد خودم و خاطرات «‌خانه دوست کجاست؟» و کیارستمی.

 استقبال برنامه‌سازان چطور است؟
 بابک: عالی، گاهی پول هم می‌دهند. یادم هست با چند تا شبکه مصاحبه کردم و با پولش در کرج خانه خریدم.

 پیش آمده بود که در این برنامه‌ها همراه با کیارستمی حضور داشته باشی؟  
  بابک: کیارستمی اگر متوجه می‌شد که قرار است شبکه‌ای با تو مصاحبه کند تماس می‌گرفت و برنامه را کنسل می‌کرد.

 چند مستند از شما ساخته‌اند؟
 احمد: بیش از 150 مستند از ما ساخته‌اند که فقط چهار مستند را کیارستمی ساخته است. بقیه را کشور‌های دیگر ساخته‌اند.
 

ترزا می نخست‌وزیر بریتانیا می‌شود و دیوید کامرون نخست‌وزیر کنونی این کشور روز چهارشنبه رسما استعفا خواهد داد. این درحالی است که پیش از این طی رقابت‌ها برای انتخاب نخست‌وزیر بریتانیا آندره‌ا لدسام یکی از دو کاندیدای نهایی نخست‌وزیری بریتانیا با کناره‌گیری از این رقابت راه را برای نخست‌وزیری «ترزا می » هموار کرد. این اقدام باد شدید دیگری بود که در فصل توفان‌های سیاسی بریتانیا وزیدن گرفت. لدسام که وزیر انرژی دولت دیوید کامرون بود و تا چند هفته پیش سیاستمداری نسبتا گمنام به شمار می‌رفت در رای‌گیری داخلی حزب محافظه‌کار با اختلاف بیش از صد رای پس از ترزا می ‌وزیر کشور بریتانیا قرار گرفت. قرار بود در پایان تابستان و ماه سپتامبر در رای‌گیری حزب محافظه‌کار از میان ترزا می ‌و آندره‌ا لدسام یک نفر جانشین دیوید کامرون و نخست‌وزیر بریتانیا شود. اما کناره‌گیری روز‌گذشته لدسام به نفع می، برنامه حزب محافظه‌کار برای تعیین جانشین دیوید کامرون را جلو خواهد انداخت و به احتمال زیاد طی روزهای آینده ورود ترزا می ‌به‌عنوان نخست‌وزیر جدید بریتانیا جنبه رسمی خواهد یافت. آندره‌ا لدسام که از حامیان خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا به شمار می‌رود دو روز قبل از این کناره‌گیری اظهاراتی جنجالی مطرح کرد که درنهایت به تکذیب و سپس عذرخواهی از ترزا می ‌انجامید.
لدسام در گفت‌وگویی با روزنامه تایمز‌گفته بود که «به نظر من واقعا ناراحت‌کننده است که ترزا می، دیگر نامزد رهبری حزب محافظه‌کار، بچه‌ای ندارد. این می‌تواند در رهبری او بر حزب نیز تاثیر منفی داشته باشد.»لیدسام، سپس خودش را مثال زد و گفت: «‌من مادر سه فرزندم و واقعا نگران آینده کشورم هستم.» با واکنش تند رسانه‌ها و هم حزبی‌های لیدسام، او ابتدا اظهارات خود با روزنامه تایمز را تکذیب کرد اما با انتشار فایل صوتی این گفت‌وگو، لدسام درنهایت از ترزا می ‌نسبت به اظهارات خود عذرخواهی کرد. ترزا می‌ و‌ آندره‌ا لدسام مواضع راستگرایانه‌تری نسبت به دیوید کامرون، نخست‌وزیر فعلی بریتانیا، دارند و هر دو بر نقش پر رنگ مسیحیت در زندگی و فعالیت‌های سیاسی خود تاکید کرده‌اند. با توجه به اینکه حزب محافظه‌کار در پارلمان بریتانیا اکثریت را در اختیار دارد، فردی که از سوی این حزب به‌عنوان جانشین دیوید‌ کامرون انتخاب شود، نخست‌وزیر آینده بریتانیا خواهد بود و با کناره‌گیری لیدسام، این ترزا می ‌است که به‌زودی کلید خانه شماره10 داونینگ استریت را از دیوید کامرون تحویل خواهد گرفت و برای نخستین بار پس از سال 1990 و کناره‌گیری مارگارت تاچر، یک زن نخست‌وزیری بریتانیا را در اختیار می‌گیرد.
ترزا می ‌که در دانشگاه آکسفورد در رشته جغرافی تحصیل کرده است و در آستانه 60 سالگی قرار دارد از سال 2010 وزیر کشور بریتانیا است که طولانی‌ترین مدت وزارت در مهم‌ترین و سیاسی‌ترین وزارتخانه این کشور به شمار می‌آید.

فرهیختگان| اعتراض‌ها در آمریکا نسبت به قتل دو سیاه پوست به دست پلیس ایالتی لوییزیانا و نیز نحوه مواجهه پلیس با عاملان کشتن 5 پلیس در دالاس وارد ششمین روز خود شد و در این اعتراض‌ها شدید‌ترین درگیری‌ها میان پلیس و معترضان که اغلب سیاه پوست بودن روی داد. در آستانه برگزاری این اعتراض‌ها و راهپیمایی‌ها پلیس آمریکا هشدار داده است که خشونت در اعتراضات را تحمل نخواهند کرد و بر پایه همین هشدار روز گذشته پلیس بیش از صد معترض را در شهرهای مختلف بازداشت کرد. اما هنوز داغ دو سیاه پوست کشته شده و نیز قتل ماموران پلیس در دالاس تازه بود که در ایالت «مینه سوتا» هم اعلام شد در روزهای گذشته جوان سیاه پوست دیگری به نام «فیلاندرو کاستیل» به دست افسران پلیس کشته شد. در اعتراض به این اقدام پلیس هم حدود 200 نفر از معترضان اقدام به بستن اتوبان بین در شهر «سنت پل» برای مدت چندین ساعت کردند. گزارش شد که معترضان با پرتاب سنگ، بطری و مصالح ساختمانی و همچنین مواد محترقه به افسران پلیس حمله کردند.

زینب نورانیان| انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم در شرایطی برگزار شد که نه‌تنها هیچ‌یک از جریان‌های اصولگرایی به صورت رسمی از حسن روحانی حمایت نکرد، بلکه چهار رقیب مقابل او قرار دادند و وارد عرصه رقابت‌ها شدند. در مقابل اما اصلاح‌طلبان با اجماع بر شیخ دیپلمات، رای بدنه اصلاح‌طلبی را به سمت حسن روحانی جذب و او را در مرداد 92 وارد ساختمان پاستور کردند. اما در یک سال باقی‌‌مانده تا انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم که رئیس دولت تدبیر و امید یکی از نامزدهای قطعی آن است، از گوشه‌وکنار جریان اصولگرایی زمزمه‌های حمایت از حسن روحانی به گوش می‌رسد؛ حمایتی که بزرگان این جریان، آن را مشروط‌ و  وابسته به عملکرد دولت در ماه‌های آینده می‌دانند. اصولگرایان در حالی برای حمایت از رئیس دولت یازدهم در انتخابات سال آینده شرط و شروط ‌تعیین می‌کنند که تحلیلگران سیاسی معتقدند این جریان گزینه‌ای غیر از روحانی ندارد و ناچار به حمایت از اوست. در  این میان نکته‌ای نیز مطرح است. حامیان رئیس‌جمهور بر این باورند  حسن روحانی برای پیشبرد برنامه‌هایش نیاز به رای بالاتر دارد. از دیگر سو برخی معتقدند روحانی برای آنکه در دوره آینده نیز رییس جمهور شود  نیازی  به حمایت اصولگرایان  ندارد و سازمان رای اصلاح‌طلبان در سال 92 برایش کافی است. با همه این اظهارات و عقاید ،  فعالان سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب به این پرسش فرهیختگان پاسخ دادند که آیا حسن روحانی اساسا برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 نیاز به حمایت اصولگرایان دارد یا خیر ؟ پاسخ‌های آنان را می‌خوانید:  
 

  روحانی نیازی به حمایت اصولگرایان ندارد

عبدالله ناصری، عضو بنیاد باران: اصولگرایان که در سال‌های  انتخابات ریاست‌جمهوری 92 و انتخابات مجلس دهم منفعل شدند، قصد دارند اقدامی کنند که بیش از این در انفعال باقی نمانند. آنان با مطرح کردن تغییر سازمان رای روحانی می‌خواهند ایشان را در یک شرایط خاصی قرار دهند و این عملیات روانی آنان است. طبیعتا سازمان رای روحانی چون گفتمان اصلاح‌طلبی را مطرح کرده بود، سازمان رای اصلاح‌طلبان خواهد بود. اگر او در یک سال باقی‌مانده از دولت یازدهم تصمیمات خوبی اتخاذ کند نیازی به حمایت اصولگرایان ندارد. در همین حال اصولگرایان نیز رقیب قدرتمندی در مقابل روحانی ندارند و اصولگرایان معتدل نامزدی غیر از روحانی مدنظرشان نیست و مجبور هستند به روحانی رای دهند و از او حمایت کنند.

 روحانی بی‌نیاز به رای اصولگرایان نیست

محمدتقی رهبر، عضو جامعه روحانیت مبارز: به نظر نمی‌رسد تغییر و تحولی نسبت به سال 92 که روحانی با حمایت اصلاح‌طلبان رئیس‌جمهوری شد، به وجود آمده باشد و به نظر نمی‌رسد اصولگرایان گزینه مورد نظر خود را نداشته باشند. اصولگرایان همیشه جدا عمل کرده‌اند، مانند کاری که در انتخابات مجلس دهم کردند. در همین حال باید تاکید کرد روحانی بی‌نیاز به رای اصولگرایان نیست. جدا از اینکه جریان اصولگرایی از روحانی حمایت کند یا نه، او برای سال آینده نیاز به رای بدنه اصولگرایی در جامعه دارد؛ اتفاقی که در سال 92 هم افتاد و در حالی که جریان‌های اصولگرایی از روحانی حمایت رسمی نکردند، اما بدنه اصولگرایی به حسن روحانی رای داد.

 هرچه رای بیشتر باشد
بهتر است

محمود میرلوحی، عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان: هرچه رای رئیس‌جمهوری در دوره دوم بیشتر باشد بهتر خواهد بود. در سال 92 حسن روحانی نشان داد بدون حمایت اصولگرایان هم پیروز انتخابات می‌‌شود. در آن سال اصولگرایان بد عمل کردند، درواقع آنان بودند که روحانی را به سمت اصلاح‌طلبان هل دادند و وجه مشترک خود با روحانی را از دست دادند. حسن روحانی برای انتخابات سال آینده نیازمند حمایت اصولگرایان نیست، بلکه این اصولگرایان هستند که برای بازگشت مردم به آنان نیازمند روحانی هستند. از سوی دیگر اصولگرایان برای انتخابات سال آینده گزینه‌ای ندارند و دست‌شان خالی است. به نفع اصولگرایان است که از روحانی حمایت کنند.  

 برخی اصولگرایان نهایتا از روحانی حمایت می کنند

ابولقاسم رئوفیان، دبیرکل حزب اسلامی ایران‌زمین: همچنین نباید در دوره گذشته ریاست‌جمهوری رای روحانی را متکی به آرای اصلاح‌طلبان بدانیم، این تحلیل درستی نیست. شخص روحانی هم نمی‌تواند این واقعیت را منکر شود که سبد آرای او متکی به رای اصولگرایان معتدل و اصلاح‌طلبان بود. علت این بود که تکثر نامزدهای اصولگرای در معرض افکار عمومی این اجازه را نمی‌داد که هواداران جبهه اصولگرایی به سمت یکی از این کاندیداها کشیده شوند. بنابراین برای اینکه به فرض افرادی مانند سعید جلیلی که نماینده گروه‌های رادیکال در جریان اصولگرایی بود، رای نیاورند. علاوه‌بر این اصولگرایان می‌دانستند که کاندیداهای دیگر با وجود قابلیت‌هایی که دارند رای نمی‌آورند بنابراین خیلی از آرای اصولگرایان به سبد روحانی سرازیر شد، منتها در این دوره من معتقدم رسما این حمایت از طرف برخی طیف‌های اصولگرا به عمل خواهد آمد.

 حمایت اصولگرایان تاثیری در آرای روحانی ندارد

شهربانو امانی، نماینده سابق مجلس: هر جریان سیاسی حق دارد در انتخابات مختلف با توجه به استراتژی‌ای‌ که دارد، نامزد معرفی کند و برای رسیدن به کاندیدای مورد نظر نیز می‌تواند رایزنی داشته باشد و شرط بگذارد. اینکه اکنون اصولگرایان برای حمایت از حسن روحانی شرط و شروط گذاشته‌اند از این منظر غیرمنطقی نیست، اما اینکه حمایت آنان از روحانی چه تاثیری بر رای‌آوری او دارد باید به صورت دقیق بررسی شود. هرچند معتدلان جریان اصولگرایی در سال 92 از روحانی حمایت کردند اما جریان‌های این طیف حمایت رسمی از او نکرد و در نتیجه هم دیدیم که روحانی بدون حمایت رسمی آنان پیروز انتخابات شد. این اتفاق در سال 96 هم می‌تواند بیفتد هرچند هرچه رای رئیس‌جمهوری بیشتر باشد در آینده کاری او تاثیر بیشتری خواهد داشت و از این منظر نمی‌توان گفت که مطلقا روحانی بی‌نیاز از حمایت اصولگرایان است و این حمایت تاثیری در آرای او نخواهد داشت.

 اجماع اصولگرایان و اصلاح‌طلبان بر روحانی

بهمن شریف‌زاده از روحانیون نزدیک به محمود احمدی‌نژاد: برنامه جدیدی برای ایجاد اجماعی نسبی روی حمایت از کاندیداتوری حسن روحانی در سال 96، بین جریان اصلاحات و اصولگرایی تنظیم شده است که با عناوینی چون «نظام دوحزبی»، «جمهوری دوحزبی» و «همگرایی» از سوی اصلاح‌طلبان مطرح شده است. اصلاح‌طلبان می‌کوشند اصولگرایان را با دعوت به گفت‌وگو به چنین ائتلاف و اجماعی نزدیک کنند. آنها در پی سخنان روحانی در نشست افطاری که دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا به آن دعوت شده بودند، به همکاری فراخوانده شدند و با نگارش مطالب گوناگون، سعی در جلب حمایت اصولگرایان دارند و به تلاش برای جلب نظر دیگر سران و گروه‌های اصولگرا ادامه می‌دهند. آنها حتی از دبیرکل جبهه پایداری  سخنی بر احتمال حمایت از روحانی گرفته‌اند.این تلاش‌ها را با هراسی که از مصاحبه جلایی‌پور در دستورالعمل برای بایکوت احمدی‌نژاد صادر کرد، می‌توان تفسیر کرد وگرنه اصلاح‌طلبان، رغبتی به ائتلاف با اصولگرایان نداشته و ندارند تا آنجا که موسوی‌لاری از آوردن نام اصولگرایان معتدل در لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس، ابا می‌کند.

اجرای طرح اصلاح نظام بانکی که با دستور ویژه رئیس‌جمهوری کلید خورده چه ویژگی‌هایی دارد و چقدر می‌تواند چالش‌های نظام بانکی را مرتفع کند؟
مقامات بانک مرکزی معتقدند که اجرای این طرح می‌تواند مشکلات نظام بانکی چون مطالبات معوق را برطرف کند و تسهیلات اعطایی در نظام بانکی کشور را ساماندهی کند. بنا به گفته این مقامات، اجرای این طرح موجب می‌شود تا نظام بانکی کشور کارایی مالی در نظام اقتصادی داشته باشد.
کارشناسان بانکی نیز در گفت‌وگو با «فرهیختگان» تاکید می‌کنند که اجرای این طرح منجر به آزادسازی دارایی بانک‌ها و افزایش نقدینگی شده و درنهایت رونق اقتصادی را ایجاد خواهد کرد. این کارشناسان همچنین معتقدند که با اجرای این طرح نیاز بخش تولید برطرف می‌شود و این بخش راحت‌تر می‌تواند طرح‌های توسعه‌ای را در کشور اجرا کند.
برخی دیگر از کارشناسان نیز تاکید دارند که با اجرای این طرح‌ مطالبات معوق بانکی به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

 طرحی برای نجات بانک‌ها
طرح اصلاح نظام بانکی به‌عنوان مهم‌ترین بسته مالی و پولی با دستور ویژه حسن روحانی، رئیس‌جمهوری کلید خورده و یک ماه دیگر راهی مجلس می‌شود. این طرح بنا به گفته رئیس‌جمهوری قرار است با هدف پاسخگویی به نیازهای اقتصادملی و ایجاد ثبات در آن به‌عنوان یکی از سرفصل‌های مهم سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، برای رونق اقتصادی کشور اجرا شود. تقویت بانک‌ها برای ارائه تسهیلات به بنگاه‌های تولیدی هدف اصلی طرح اصلاح نظام بانکی بوده و پرداخت بدهی دولت به پیمانکاران از طریق اوراق بهادار، رونق اقتصادی را تضمین می‌کند.
همچنین در مسیر اول این طرح بازسازی و نوسازی نظام بانکی در اولویت کاری قرار خواهد گرفت و هم‌زمان با آن یک برنامه جانبی برای رفع چالش‌های کوتاه‌مدت نظام بانکی تحت عنوان طرح نجات اصلاح نظام بانکی برنامه‌ریزی شده که می‌تواند نظام بانکی را از بحران‌های احتمالی دور کند. ساماندهی بدهی دولت، افزایش سرمایه بانک‌ها، حل معضل جریان انجماد دارایی بانک‌ها و تقویت نقش نظارتی بانک مرکزی با نگاه به رتبه‌بندی بانک‌ها از جمله محورهای موردنظر دراین طرح است.

 مزایای اجرای یک طرح
الله‌ویردی رجایی سلماسی موسس بانک سامان با بیان‌اینکه تعیین‌تکلیف بدهی دولت یکی از موارد اصلاح نظام بانکی است، به «فرهیختگان» می‌گوید: «اگر بدهی دولت به بانک‌ها از طریق اوراق بدهی و قرضه پرداخت شود، بخشی از دارایی بانک‌های دولتی آزاد می‌شود و نقدینگی دربانک‌ها و اقتصاد افزایش می‌یابد و درنهایت شاهد رونق اقتصادی در کشور خواهیم بود.»
آنطور‌که او می‌گوید: «با اجرای این طرح بانک‌ها می‌توانند اوراق قرضه یا اوراق بدهی را در بازار معامله کنند و با افزایش نقدینگی نیاز بازار تولید را حل وفصل کنند.»
رجایی سلماسی اضافه می‌کند: «همچنین با اجرای این طرح، بانک‌ها می‌توانند تسهیلات مورد نیاز را دراختیار بخش تولید قرار دهند و از این طریق کمبود نقدینگی این بخش کاهش خواهد یافت.»
او با اشاره به دیگر مزایای اجرای این طرح اضافه می‌کند:«آزادسازی دارایی بانک‌ها و افزایش نقدینگی آنها موجب می‌شود هم طرح‌های توسعه‌ای بیشتری اجرا شود و هم مواد اولیه بخش تولید فراهم و تامین شود و هم موجبات رونق اقتصادی فراهم شود.»
رجایی سلماسی درباره تورم‌زا بودن افزایش نقدینگی بانک‌ها نیز این توضیح را می‌دهد که چون پول جدیدی وارد بازار نمی‌شود و اوراق در بازار سرمایه معامله می‌شود، نقدینگی در اقتصاد می‌چرخد و پول‌های راکد نزد بانک‌ها تبدیل به اوراق می‌شود بنابراین با این اقدام تنها گردش نقدینگی بیشتر می‌شود و هیچ تورمی نخواهد داشت.
علی دیواندری، رئیس پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی نیز پیش از این در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفته بود که اجرای طرح اصلاح نظام بانکی، می‌تواند منجر به کاهش مطالبات معوق بانکی شود.
برخی دیگر از کارشناسان بانکی نیز تاکید دارند که اجرای این طرح نقدینگی بانک‌ها را افزایش می‌دهد و تاثیر بسزایی در خروج اقتصاد از رکود خواهد داشت.
با توجه به این اظهارات به‌نظر می‌رسد با اجرای طرح اصلاح نظام بانکی هم چالش‌های نظام بانکی خاتمه خواهد یافت و هم رونق اقتصادی به کشور بازخواهد گشت.

امضای توافقنامه برنامه جامع اقدام مشترک، بین ایران و 1+5 آن اندازه اهمیت داشت که به فوریت در ادبیات سیاسی ایران و جهان انعکاس پیدا کرد. اگرچه به نادرست اما این یک واقعیت است که پس از امضای برجام دوران زمانی پس از آن به‌عنوان دوران پسابرجام نامیده شد. در حالی که دوران پیشابرجام پایان پذیرفت و ایران و دیگر قدرت‌های بزرگ جهانی تحت عنوان 1+5 وارد دورانی شده‌اند که می‌توان آن را دوران درون برجامی نامید نه دوران پسابرجامی. اما اهمیت این دوران به‌عنوان یک نقطه‌عطف تاریخی در ارتباطات ایران و نظام بین‌الملل با توجه به اهمیت ایران و اهمیت امضا‌‌کنندگان قرارداد در طرف دیگر که دربرگیرنده شش قدرت بزرگ جهانی باقیمانده از اعصار تاریخی بود، تا حدود زیادی این زمان را از گذشته خود جدا ساخت.

بالطبع نامگذاری این دوران پس از فشارهای اقتصادی بسیار وسیع که محصول تحریم جمهوری اسلامی ایران در 12 سال گذشته پیش از آن بود، موجب شد توقعات فزاینده‌ای از امضای توافقنامه برجام به وجود آید. نامگذاری این دوران به‌عنوان دوران پسابرجام در ادبیات سیاسی این توقعات را فزاینده کرد. در مرحله نخست،  ‌بسیاری از مخالفان برجام شامل نومحافظه‌کاران آمریکایی و ایرانی در پی افزایش سطح توقعات مردم از برجام برآمدند. سخن گفتن از برداشتن تمام تحریم‌هایی که علیه جمهوری اسلامی ایران وجود داشت، جدای تحریم‌های مربوط به تحریم هسته‌ای و ایجاد فضای روانی اقتصادی با این معنا که با امضای برجام باید تمام مسائل اقتصادی و مشکلات موجود که گریبانگیر اقتصاد ایران است حل شود، از این نمونه است.
سپس وارد دورانی دیگر شده‌ایم که فضای درون‌برجامی را شکل داده است؛ ‌کشورهای غربی به‌ویژه ایالات متحده آمریکا نحوه رفتار سیاسی و کنش بین‌المللی خود علیه جمهوری اسلامی ایران را تغییر دادند. روابط اقتصادی با سفر نمایندگان اقتصادی کشورهای مختلف به‌ویژه اروپایی به ایران گسترش پیدا کرد و نوعی آرامش بر فضای اقتصادی ایران حاکم شد. اگرچه این آرامش موجب تحرک کامل اقتصادی نشد و موجب نشد که رکود اقتصادی از جامعه ایران به‌طور کامل رخت بربندد، جامعه اقتصادی ایران آرام‌آرام طعم ثبات پس از فشار ناشی از تحریم‌ها را تجربه کرد و در سال گذشته زمینه‌هایی را یافت تا بتواند خود را بازیابی کند.
تاکید دولت بر کاهش تورم و مقاومت در برابر رکود به‌وجود‌آمده، به این دلیل که بازار ناگهان دچار یک سکته مجدد نشود و زمینه‌های سقوط اقتصادی را فراهم نکند، نکته‌ای است که نمی‌توان به راحتی از آن گذشت. هرچند که این موجب می‌شود جامعه با پرسش در باب رکود روبه‌رو شود و دولت را  زیر سوال ببرد و توقعات فزاینده از دولت از سوی جناح‌های سیاسی رقیب نیز بر آن بیفزاید. اما دولت سعی کرده از یک‌سو تورم را کنترل و از طرف دیگر زمینه‌های بازیابی اقتصادی را ایجاد کند. به‌طور نمونه باید پذیرفت که تحریم‌ها روابط تجاری و مالی با ایران را دچار ضربه‌های هولناکی کرده است. این را نیز باید پذیرفت که برداشتن سایه شوم تحریم‌ها از اقتصاد ایران پس از زمانه‌ای که گفته می‌شد تحریم‌ها اثر ندارد و کاغذپاره‌ای بیش نیست، با توقعات دلواپسان از رفع تحریم‌ها روبه‌رو و درنهایت موجب شد زمینه‌های برداشتن تحریم‌ها به کندی پیش رود. و حتی دولت آمریکا از بانک‌های جهانی خواستار همکاری بیش از گذشته با دولت حاکم بر تهران شود اما با پاسخ منفی بعضی از بانک‌های جهانی روبه‌رو شد؛ ‌بانک‌هایی که برای تبادل و تعامل با ایران با تردید و احتیاط عمل کردند چراکه معتقدند از تهران صدای واحدی شنیده نمی‌شود و از سوی دیگر بانک‌های ایران زمینه ایجاد روابط اقتصادی و مالی را دارا نیستند.
بانک‌ها در ایران بیشتر تبدیل به بنگاه‌های اقتصادی شده‌اند که در زمینه‌های گوناگون سرمایه‌گذاری کرده و فاقد سازوکارهای بین‌المللی ارتباطات بازرگانی و اقتصادی هستند. بنابراین در سال گذشته ما دچار یک نوع هجوم توقعات از یک‌سو در حوزه اقتصاد بودیم که ناشی از پذیرش برجام بود و از سوی دیگر فقدان آمادگی در جهت ایجاد فضای مناسب برای استفاده از این توفیق دیپلماتیکی که حاصل آمده بود. در این فضا از نظر سیاسی ایران توانست نه‌تنها به انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز در پرتو برجام دست یابد بلکه حق غنی‌سازی اورانیوم در داخل ایران را به دست آورد و این یک پیروزی بزرگ بود.

روز گذشته جواد کریمی‌قدوسی درباره آخرین وضعیت پرونده چهار دیپلمات ربوده شده در لبنان، اعلام کرد که در شرایط کنونی چند دلیل قطعی و محکم برای زنده بودن چهار دیپلمات و اسارت آنها در زندان‌های رژیم صهیونیستی وجود دارد. نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی، از پیغام آمریکایی‌ها به نیروهای حزب‌الله برای مبادله چندین تبعه آمریکایی و فرانسوی با دیپلمات‌های ربوده شده خبر داد و گفت: «مقامات آمریکایی در پیغام خود اعلام کرده‌اند که برای مذاکره به‌منظور تبادل این دو گروه آمادگی دارند، البته بخشی از این مسائل به صورت رسمی در رسانه‌ها مطرح شده است، به‌ویژه آنکه اخیرا سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان اعلام کرد که خود مسئول پیگیری آزادسازی دیپلمات‌های ربوده‌شده است.» کریمی‌قدوسی در تشریح دلایل دیگر زنده بودن متوسلیان و سه دیپلمات ربوده شده در لبنان، افزود که در دوران دولت سازندگی، چهار نیروی آمریکایی به اسارت لبنان درآمدند، آمریکایی‌ها به حافظ اسد رئیس‌جمهوری سوریه پیغام دادند که در صورت آزادی نیروهای آمریکایی، چهار دیپلمات ربوده‌شده از اسارت رژیم صهیونیستی آزاد می‌شوند. نماینده مشهد و کلات با انتقاد از رویکرد دولت در آن سال‌ها ادعا کرد که درنهایت بدون دریافت تضمین کافی از آمریکایی‌ها، دولت از حزب‌الله درخواست کرد که نیروهای آمریکایی را آزاد کنند که این موضوع محقق شد و آنها آزاد شدند، اما متاسفانه ایالات متحده مانند موارد دیگر نقض عهد کرد و به تعهدات خود در این رابطه عمل نکرده است. کریمی‌قدوسی بر این باور است که قطعا اگر تبادل به صورت فیزیکی صورت می‌گرفت و دو گروه در یک نقطه مبادله می‌شدند، امروز متوسلیان در کشور حضور داشت.
با این حال دولت یازدهم و وزارت خارجه ایران وعده داده‌اند که پرونده را پیگیری کرده و دیپلمات‌های اسیر شده را به کشور باز می‌گردانند. تیرماه 1361 چهار دیپلمات ایرانی به نام‌های احمد متوسلیان، سیدمحسن موسوی، کاظم اخوان و تقی رستگار در مسیر خود به سفارت بیروت، توسط گروهی شبه‌نظامی مسیحی لبنانی یا نیروهای فالانژ، ‌ربوده شدند. 35 سال پیش، زمانی که این اتفاق به وقوع پیوست، سمیرجعجع ریاست فالانژها را به عهده داشت. در آن زمان برخی از مقامات ایرانی و سید‌حسن نصرالله بارها اعلام کردند که دیپلمات‌های ایرانی ربوده شده در اسارت اسرائیلی‌ها هستند اما سمیر جعجع ضمن رد این ادعا، ‌تاکید داشت که احمد متوسلیان و همراهانش در زمان دستگیری توسط نیروهای تحت امر او کشته شده‌اند. آیت‌الله اکبر هاشمی‌رفسنجانی نیز در خاطره‌نگاری‌های آن سال‌ها نوشته است که فرستاده رئیس‌جمهور کنیا آمد؛ اطلاع داد که گروگان‌های ما در لبنان همان سال شهید شده‌اند و خواستار مبادله گروگان‌های انگلیسی و سه اسرائیلی با ۹۰ اسیر شیعه در اسرائیل شد. گفتم اسامی اسرای مورد نظر و آثار گروگان‌های ما را بیاورند. یک سال پس از پایان جنگ تحمیلی و در جریان کمک به آزاد‌سازی گروگان‌های آمریکایی در لبنان می‌نویسد که اطلاعات آمریکا می‌گوید گروگان‌های ایرانی در دست مارونی‌ها در همان روزهای اول کشته شده‌اند ولی باز هم آنها آمادگی دارند که پیگیری مساله آن گروگان‌ها را ادامه دهند. با این حال شاید ایرانی‌ها پذیرفته بودند که چهار دیپلمات آنها در لبنان واقعا به شهادت رسیده‌اند.
تیرماه 1392 غضنفر رکن‌آبادی، سفیر پیشین ایران در بیروت که سال گذشته در حادثه منا به شهادت رسید در مراسم سی و یکمین سالگرد ربایش این چهار دیپلمات در محل سندیکای روزنامه‌نگاران لبنان اعلام کرده بود که چهار دیپلمات ربوده‌شده ایرانی زنده و در زندان‌های رژیم صهیونیستی هستند.
خرداد 1395 حسین دهقان، وزیر دفاع ایران خبر از زنده بودن احمد متوسلیان و دیپلمات‌های ربوده شده ایرانی داد و بار دیگر پرونده دیپلمات‌های ایرانی گشوده شد. خبری حاکی از اینکه متوسلیان و دوستانش زنده و در اسارت اسرائیل هستند. اما منبع این خبر چه کسی بود؟ یک زندانی یونانی آزاد شده از زندان‌های اسرائیل که با مراجعه به سفارت ایران در کشورش ادعا کرده که هر چهار ایرانی را در زندان‌های اسرائیل دیده است.
سردار حسین دهقان، وزیر دفاع شاید به‌عنوان هشدار یا تهدیدی به مقامات رژیم صهیونیستی اعلام کرد که آنها باید مسئولیت سلامت و امنیت چهار دیپلمات را برعهده بگیرند و هم از لحاظ حقوقی و هم از لحاظ سیاسی دنبال می‌کنیم تا بتوانیم آنها را آزاد کنیم. دولت این مساله را پیگیری خواهد کرد. پس از این خبر بود که مقامات ایرانی به‌شدت به این ماجرا واکنش نشان داده، و آنچه اتفاق افتاده را جنایتی در حق جامعه بین‌المللی خواندند زیرا بر خلاف تمام اسناد و توافق‌های بین‌المللی و نیز نقض آشکار حقوق بشر بود و خواستار پیگیری و بازگرداندن آنها شدند.
 

از اتوبان امام رضا که حرکت کنید از یک‌جایی به بعد وارد جاده ورامین می‌شوید؛ همان‌جایی که دستفروش‌های بادمجان و گوجه توجه‌ها را جلب می‌کنند. جاده‌ای که پر شده از زمین‌های کشاورزی و نیزارهایی که آدم را برای لحظه‌ای به حال و هوای جاده شمال می‌برد.
جاده‌ای که در اطرافش روستاهای زیادی وجود دارد. ما اما به دنبال روستای عسگرآباد بودیم؛ روستایی که انگار وضعیت مدرسه و آبش خوب نیست و در نقطه‌ای دور از شهر قرار دارد. جاده را به سمت پیشوای ورامین می‌رویم. از یکی از دستفروش‌ها سراغ روستای عسگرآباد را می‌گیریم. با خنده می‌گوید: «خیلی دور است، حالا چرا آنجا می‌خواهید بروید؟» وقتی برایش توضیح می‌دهیم می‌خواهیم گزارشی از وضعیت روستا بنویسیم، می‌گوید: «از ورامین تا پیشوا همه روستاها مشکل دارند. از همین فرعی اول که وارد شوید کلی داستان داخلش است.»
مسیر را به سمت پیشوای ورامین ادامه می‌دهیم. تقریبا محدوده پیشوای ورامین در حال تمام شدن  است که به میدان شهید اردستانی می‌رسیم. دور میدان می‌چرخیم و به سمت تهران که حرکت می‌کنیم، وارد اولین جاده خاکی که با زمین‌های کشاورزی شروع شده، می‌شویم. چند کیلومتر که از زمین‌های کشاورزی رد می‌شویم روستای عسگرآباد را می‌بینیم. خیابان‌های خاکی و ساختمان‌های دو طبقه با حیاط‌های کوچک‌ در روستا دیده می‌شود.
چرخی در روستا می‌زنیم؛ نه خبری از زمین بازی است، نه کتابخانه و فرهنگسرا یا جایی که بچه‌های روستا تابستان خود را در آن سپری کنند. تنها مسجد روستا که ساختمانی آجری داشت، دیده می‌شد.
فضای روستا شبیه فیلم‌های دهه 60 است که دختربچه‌ها با چادرهای رنگی و زنبیل به دست به سمت نانوایی می‌روند و بقالی کوچک محله را خانم مسنی اداره می‌کند. همه همدیگر را می‌شناسند و مشکلات و دغدغه هایشان یکی است.
زن مسنی که پشت دخل بقالی نشسته است، غریبه بودن ما را می‌فهمد. می‌گوید: «دنبال چه آمده‌ای؟ ما که چیزی نداریم. همه دارند روستا را ترک می‌کنند.»
می‌پرسم چرا روستا را ترک می‌کنند؟ این روستا که وضعیت خوبی دارد. سینه‌اش را صاف می‌کند و ادامه می‌دهد: «‌وضعیت خوب یعنی چه وضعیتی؟ اینکه بادمجان و گوجه را کیلویی 200 تومان از ما می‌خرند و کیلویی هزار تومان می‌فروشند؟ کشاورزی برای ما جز ضرر چیز دیگری ندارد. همه زحمت تولید محصول روی دوش ما است ولی سودش را دلال و میوه فروش می‌برد.»
مغازه شلوغ می‌شود و زنی که نان بربری در دست دارد و برای خرید چند تخم مرغ وارد مغازه شده است، بی‌مقدمه حرف‌های فروشنده را ادامه می‌دهد و می‌گوید: «آب این روستا قابل خوردن نیست، علاوه‌بر اینکه خیلی قطع می‌شود، پر از املاح و خاک و گل است.» چادر رنگی‌اش را جمع می‌کند و می‌گوید: «وقتی لیوان آب را زیر شیر می‌گیریم، باید صبر کنیم تا خاک و گلش ته‌نشین شود؛ کجای این روستا وضعیتش خوب است.»
به زینب نوه‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: «از وضعیت آب و کشاورزی اینجا بگذریم. وضعیت مدرسه این بچه‌ها خیلی بد است. نوه من باید به خاطر وضعیت بد مدرسه هر روز تا ورامین برود و در ماه 75 هزار تومان پول سرویس بدهد.»
زینب کوچک کنار مادربزرگش ایستاده و صحبت‌های او را تایید می‌کند. می‌گوید: «مدرسه ما مختلط است. بیشتر دانش‌آموزان مدرسه ما افغان هستند. البته افغان بودن مهم نیست. من خودم کلی دوست افغان دارم اما اینکه پسر 15 ساله سر کلاس دوم دبستان می‌نشیند برای ما سخت است. خانواده من اجازه رفتن به این مدرسه را نمی‌دهند، برای همین باید برای درس خواندن تا ورامین بروم.»
از اهالی روستا سراغ تنها مدرسه عسگرآباد را می‌گیریم. پیرمرد می‌گوید: «تمام بچه‌های من سال 59 که این مدرسه ساخته شد در این مدرسه درس خوانده‌اند. از همان سال تا الان هم فقط مدرسه ابتدایی در این روستا ساخته شده است و هنوز هم بچه‌ها بعد از سپری کردن دوره ابتدایی باید به ورامین بروند.»
دبستان عسگریه عسگر‌آباد انتهای یکی از کوچه‌های فرعی روستا است. تابلوی مدرسه نشان می‌داد مدرسه مختلط است. قفل بزرگی به در مدرسه زده شده و انگار خبری از برنامه‌های تابستانی برای بچه‌های روستا نیست.
زن جوانی که در آن کوچه زندگی می‌کند، می‌گوید: «ما که توان مالی نداریم و نمی‌توانیم دخترمان را به ورامین بفرستیم، پس مجبوریم او را در همین مدرسه ثبت‌نام کنیم. اما واقعا اختلاف سنی بچه‌ها دردسر بزرگی است.»
اهالی روستای عسگرآباد که بخشی از بادمجان و گوجه تهرانی‌ها را هر ساله تامین می‌کنند، آب شرب ندارند و بچه‌هایشان مجبور هستند در تنها مدرسه ابتدایی روستا درس بخوانند.

کریس رونالدو در بازی فینال مقابل فرانسه بارها گریست، البته اگر دقیقش را بگوییم سه بار اشک‌هایش جاری شد و هر بار در شرایطی متفاوت. بار اول به خاطر مصدومیت و از دست دادن فینال در همان بیست دقیقه ابتدایی بازی، بار دوم پس از گل اِدر که اشک‌هایی همراه با شادی و استرس بود؛ خوشحالی از اینکه یک بر صفر پیش افتادند اما استرس ادامه بازی و احتمال اینکه فرانسه با تمام قوا حمله کند و گل مساوی را در دقایق کم باقی‌مانده بزند و بالاخره بار سوم همراه با سوت پایان بازی و خلاص؛ حالا اشک‌هایی با طعم قهرمانی و ایستادن بر بام فوتبال اروپا!

  خروس‌ها تیم همیشگی نبودند
وقتی سوت پایان زده شد تیم یکپارچه و متحد فرانسه شکست خورده بود، در خاک خودش، برابر مردم خودش. یورو 2016 نشان داده بود فرانسوی‌ها نمی‌توانند تا بالای بالا پیش بروند. آنها برابر پرتغال زانو زدند. پرتغالی که در برهه آغازین دیدار ستاره‌اش را از دست داده بود، کریستیانو رونالدو را. سوت پایان زده شد دشام مات مانده بود و مبهوت. او می‌توانست جمله‌های اریک کانتونا پیش از آغاز رقابت‌ها را به یاد آورد: «دشام شخصیت بزرگی برای قهرمان کردن فرانسه ندارد.»

  پرتغال بازی به بازی بهتر شد
سوت پایان که کشیده شد این پرتغال بود که جام را بالابرد. می توان مسیر قهرمانی پرتغالی‌ها را نقد کرد. این که با انجام 15 دیدار فاتح یورو شدند. در مرحله مقدماتی 8 دیدار با ارمنستان، آلبانی، صربستان و دانمارک انجام دادند که یک بار شکست خوردند، آن هم در خانه برابر آلبانی. در یورو 6 بار به میدان رفتند. برابر ایسلند، اتریش و مجارستان در مرحله گروهی که به‌عنوان تیم سوم این بار با سه تساوی صعود کردند. در مراحل بعد برابر کرواسی، لهستان، ولز و سرانجام فرانسه به میدان رفتند و فقط ولز را طی نود دقیقه شکست دادند. خرده‌گیران می‌گویند آنها فقط با یک تیم واقعا بزرگ روبه‌رو شدند، فرانسه.
  نمایش بدون نقص در فینال
ولی نمایش آنها در فینال برابر فرانسه جانانه و‌کارساز بود. این پرتغال بود که در فینال یک تیم به شمار می‌رفت و نه فرانسه. این پرتغال بود که بدون ستاره‌اش برنده می‌شد نه فرانسه. ضربه پیروزی بخش را ادر 28 ساله زد. ادر که در دقیقه 79 جای رناتو سانچز که فوق‌العاده بازی می‌کرد را گرفت. ادر که تعویض سرنوشت ساز بازی به شمار می‌رفت و نمی‌توان فرناندو سانتوس را برای آن تحسین نکرد.
شاید پرتغال برای خیلی‌ها در یورو 2016 شبیه یکی از «آدم بدهای قصه‌ها» شده باشد. شاید خیلی‌ها په‌په را یک مدافع کثیف قلمداد کنند و رونالدو را یک بازیکن متکبر. ولی پرتغال بود که چهره‌های جدیدی را معرفی کرد: رناتو سانچز، رافائل گوئررو، ژائو ماریو و ویلیام کاروالیو را. پرتغال تنها تیم یورو 2016 بود که هرگز مغلوب نشد، هرگز شکست نخورد. فرناندو سانتوس بود که طی 14 دیدار روی نیمکت پرتغال طعم شکست را نچشید.
  شکست کرواسی شروع یکه تازی قهرمان
پس از صعود مقتدرانه کروات‌ها به دور حذفی آن هم پس از شکست دادن تیم‌هایی چون ترکیه و اسپانیا، کارشناسان، کرواسی را یک پای فینال می‌دانستند. نبرد کرواسی با پرتغالی که به زور از گروهش صعود کرده بود برنده‌ای غیر از تیم شطرنجی پوش نمی‌توانست باشد اما پرتغالی‌ها خط بطلانی بر تمام این پیش گویی‌های پرنقص کشیدند و با پیروزی مقابل این تیم در وقت‌های اضافه، کرواسی را با تمام ستاره‌های دوست داشتنی اش چون لوکا مودریچ، ایوان راکیتیچ و ماریو مانژوکیچ از جام بیرون انداختند. در حقیقت پیروزی پرتغال مقابل کرواسی، نقطه عطف این تیم و یورش به سوی قهرمانی بود. پس از آن هم یک پیروزی قاطع دو بر صفر مقابل ولز و گرت بیل نشان داد که شاگردان فرناندو سانتوس شایسته رسیدن به فینال و شاید قهرمانی باشند.

  چرا فرانسه مقابل پرتغال بدون رونالدو پیروز نشد؟
اما سوال اصلی اینجاست که چرا دیدیه دشام نتوانست از پس پرتغالی برآید که در همان بیست دقیقه ابتدایی بازی، ستاره بی‌چون و چرایش را از دست داده بود. خروج رونالدو باید شرایط بازی را به طرزی دراماتیک به نفع فرانسه رقم می‌زد. مصدومیت زودهنگام کاپیتان پرتغال می‌توانست شکستی سنگین را برای سلسائو اروپا رقم بزند. در حقیقت اگر پس از خروج او از زمین، پرتغال گلی دریافت می‌کرد، شاید نمی‌توانست آن را جبران کند. در عوض، خروج او‌انگیزه بسیاری به پرتغال تزریق کرد و بازی در ادامه به نفع آنها پیش رفت. خروج رونالدو باید همه چیز را به نفع فرانسه می‌کرد ولی دشام واکنشی نشان نداد و تغییری ایجاد نکرد.

  کمی هم آمار و ارقام
فینال بین فرانسه و پرتغال، اولین فینال تاریخ یورو بود که در پایان 90 دقیقه با نتیجه مساوی صفر- صفر خاتمه یافت. کریستیانو رونالدو هم به اولین بازیکنی تبدیل شد که در چهار دوره یورو موفق به گلزنی شده است. آنتوان گریزمان با به ثمر رساندن 6 گل، ضمن آقای گلی در یورو 2016 برنده کفش طلای این مسابقات شد. ضمن اینکه کریستیانو رونالدو در کنار میشل پلاتینی با 9 گل زده بهترین گلزن تاریخ یورو لقب گرفت. رناتو سانچز هم بالاتر از کریستیانو رونالدو به‌عنوان جوان‌ترین بازیکنی که در فینال یورو بازی کرده است، تبدیل شد با 18 سال و 328 روز! همچنین کریستیانو رونالدو با 21 بازی رکورددار بازی در تاریخ رقابت‌های یورو لقب گرفت. ضمن اینکه پیروزی پرتغال مقابل فرانسه، اولین پیروزی این تیم طی 41 سال اخیر بود. 41سال پیش پرتغال با گل‌های نه‌نه و مارینیو با نتیجه دوبرصفر در پارک دوپرنس پیروز شده بود. و بالاخره اینکه شکست فرانسه در فینال، اولین شکست این تیم در زمین خود در یک رقابت معتبر بین‌المللی پس از 56 سال بود. آخرین بار در دیدار رده بندی یورو 2016، فرانسه با نتیجه دوبرصفر مغلوب چکسلواکی شده بود.

در روستای گرکان از توابع تفرش هیچ‌خبری از تابلوی راهنما نیست و روستاییان نقش هدایتگر و راهنما به سمت موزه پروفسور عبدالعظیم قریب را بر عهده می‌گیرند و با انگشت بنایی را نشان می‌دهند که هم ثبت ملی شده و هم قدمت قجری دارد؛ اما برخلاف نمای سالم و سرپایش، از درون جز چند در و پنجره شکسته و دیوارهای نیمه‌فروریخته چیزی نمانده است. به گفته یکی از ساکنان گرکان سقف این موزه شاید تنها یک زمستان دیگر تحمل دارد و در صورتی که مسئولان سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان مرکزی برای مرمت این بنا اقدام نکنند تا سال آینده اثری از این بنا نخواهد ماند.
این بنا که حدود 715 متر مساحت دارد شاهد پرورش و حضور سه دانشمند ایران، دکتر عبدالعظیم گرکانی(قریب) پدر ادبیات فارسی ایران، پروفسور عبدالکریم قریب پدر علم زمین‌شناسی ایران و بنیانگذار دانشگاه اراک و همچنین دکتر محمد قریب پدر طب کودکان ایران بوده، اما حالا به دلیل بی‌توجهی مسئولان فرهنگی استان مرکزی در حال تخریب کامل است.
محمد گرکانی، همسایه صاحب باغ کنار موزه پروفسور قریب وضعیت این مکان را این‌گونه توضیح می‌دهد: «چند سال پیش باغ کنار موزه را خریدم و از آنجا که بخشی از بنای این موزه جزء ملک باغ محسوب می‌شد، آن را واگذار کردم تا اداره میراث فرهنگی بتواند این بنا را بهتر حفظ کند؛ اما بیش از 10 سال است که هیچ‌مسئولی اینجا نیامده تا وضعیت موزه را از نزدیک ببیند. از سوی دیگر هیچ‌کدام از وراث خاندان قریب ایران نیستند تا بتوانند برای مرمت و حفظ این بنا اقدام کنند.»
وقتی از داخل باغ به بنا نگاه کنید متوجه افت بنا می‌شوید؛ دیوارهای کاهگلی نصف‌ نیمه و درهای چوبی شکسته رنگ‌ورو رفته دلیل محکمی بر ادعای ساکنان گرکان است که از بی‌توجهی میراث فرهنگی نسبت به حفظ این بنا گله دارند.
از میان حصارهای آهنی نصفه نیمه روی دیوار بین باغ و موزه راحت می‌توان داخل موزه شد، اما سست بودن بنا و ایجاد حفره‌های بزرگ در کف اتاق‌ها و حیاط نشان می‌دهد که خیلی نباید از گام بعدی مطمئن بود که روی زمین سفت قرار بگیرد.

  تخریب کامل در کمین یکی از مهم‌ترین بناهای تاریخی تفرش
گرکانی درباره قدمت و معماری موزه مرحوم قریب می‌گوید: «ورودی اصلی موزه در سمت جنوب غربی بنا واقع شده است، ضلع شرقی دارای دو اتاق است و در گذشته به‌عنوان خبازخانه از آن استفاده می‌شد، اما بنای اصلی ساختمان که در ضلع شمالی قرار دارد، دارای دو طبقه و یک زیرزمین است و راه ورود به زیرزمین از داخل حیاط مرکزی است.»
او می‌افزاید: «دو راه‌پله قرینه در طرفین راه‌پله زیرزمین به طبقه همکف وجود دارند و ورودی سمت شمال غربی در طبقه همکف امتداد پیدا کرده و در انتها به پلکان مارپیچ طبقه اول منتهی می‌شود. نقشه طبقه اول و طبقه همکف یکسان است، با این تفاوت که در طبقه اول به جای اتاق مرکزی، یک اتاق خواب قرار دارد.»
این موزه یکی از چهار اثر مهم شهر تفرش است که سال 1378 به ثبت رسیده و در طبقه اول تزئینات قاب‌بندی گچی، قطاربندی و گچ‌بری وجود دارد که می‌توان مشابه این تزئینات را در طبقه بالایی برج نیز دید.

  اعتبار مرمت نداریم
در حالی که همه مردم روستای گرکان و روستاهای اطراف، بنای متعلق به عبدالعظیم قریب را موزه می‌نامند؛ سیدمحمد حسینی مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان مرکزی از این بنا به‌عنوان خانه یاد می‌کند و می‌گوید: «این بنا که منزل خاندان قریب است در اختیار فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی بوده و از یک‌سال پیش در اختیار سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری قرار گرفته است»
او با تایید این مساله که وضعیت بنا بحرانی و در معرض تخریب است، می‌گوید: «مرمت این بنای قجری نیاز به تامین اعتبار دارد و تا زمانی که بودجه‌ای برای آن در نظر گرفته نشود، نمی‌توان کاری کرد.»
حسینی در پاسخ به این پرسش که چرا از فرهنگستان زبان و ادب فارسی درخواست کمک مالی نمی‌کنید، می‌افزاید: «رئیس فرهنگستان قول‌هایی را مبنی‌بر تامین اعتبار برای مرمت این بنا داده بود، اما تا امروز این همکاری محقق نشده است.»
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان مرکزی مرمت این بنا را نیازمند اعتبار 700 میلیون تومانی می‌داند و می‌افزاید: «تامین چنین اعتباری کار راحتی نیست و حتی وراث خاندان قریب هم در این زمینه کمکی نمی‌کنند.»
موزه یا خانه عبدالعظیم قریب تنها بنای تاریخی نیست که مورد بی‌مهری قرار گرفته و گویا از بین رفتن و تخریب ارزش و تاریخ کشور که در لابه‌لای این بناهای تاریخی پنهان است خیلی دغدغه برخی از مسئولان فرهنگی کشور نیست، در حالی که این بنای تاریخی می‌تواند به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری روستای گرکان سالیانه گردشگران زیادی را به روستا جذب کند و علاوه‌بر اشتغالزایی سهم زیادی در توسعه گرکان داشته باشد.

فرهیختگان| مدیران بویینگ  از مصوبه اخیر مجلس نمایندگان ایالات‌متحده درباره ایران انتقاد کردند و آن را عاملی جهت عقب‌ماندگی خود در مقابل رقبای اروپایی ارزیابی کردند.آنان مدعی شدند:«اگر به شرکت‌شان اجازه فروش به ایران داده نشود، هواپیماهای اروپایی مانند ایرباس که قطعات آمریکایی دارند نیز نباید به ایران فروخته شود.»
این نخستین واکنش مدیران ارشد بویینگ به مصوبه مجلس نمایندگان آمریکا درباره منع فروش هواپیماهای این شرکت به ایران است. هفته گذشته بود که مجلس آمریکا به پیشنهاد منع همکاری بویینگ با ایران در این مجلس رای مثبت داد. حالا هم ری کانر، رئیس واحد جت‌ لاینر تجاری بویینگ در اظهارنظری رسانه‌ای در آستانه نمایشگاه هوایی فارنبروگ در لندن عنوان کرده است: «هرگونه اقدام برای تصویب طرحی که مانع از اجرای توافق بویینگ با ایران‌ایر برای فروش ۸۰ هواپیما می‌شود، نباید این شرکت هواپیماسازی را از نظر رقابت‌پذیری در موقعیت غیرمنصفانه‌ای برابر رقیبانش قرار دهد.»
اشاره این مقام مسئول بویینگ به قرارداد تاریخی میان ایران و ایرباس، رقیب دیرینه بویینگ است. بلافاصله پس از لغو رسمی تحریم‌ها علیه ایران، حسن روحانی رئیس‌جمهوری کشورمان به همراه هیاتی بلندپایه به دعوت مقامات فرانسوی به این کشور سفر کردند و مهم‌ترین دستاورد این سفر، توافق درباره خرید 118 فروند هواپیمای ایرباس از این کشور بود. چندماه بعد از این رخداد، مسئولان بویینگ هم رفت‌ و آمدنشان به ایران را افزایش دادند به‌طوری که پیش‌تر برخی منابع خبر داده بودند که قراردادی ۲۵ میلیارددلاری برای فروش ۸۰ هواپیما به ایران با طرف ایرانی امضا شده است.» گفته می‌شود باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا قرار است این مصوبه مجلس را وتو کند.

حمیدرضا حاجی‌بابایی، وزیر آموزش‌وپرورش دولت محمود احمدی‌نژاد در واکنش به اخبار منتشرشده درباره دریافت 100 سکه از رئیس‌جمهوری وقت در زمان حضور در وزارت آموزش‌وپرورش اذعان کرد که او یکی از وزرایی بوده که 100 سکه بهار آزادی دریافت کرده است.
او با بیان اینکه «در دولت دهم به‌عنوان نشان پاداش به برخی وزیران هدایایی اهدا شد»، گفت: «بنده نیز مشمول پاداش 100 سکه شدم که تنها این هدیه مختص به من نبود.» حاجی‌بابایی در همین حال تصریح کرد: «بنده این 100 سکه را به نیم‌سکه تبدیل و بین همکاران خود تقسیم کردم.» وزیر آموزش‌وپرورش دولت دهم در ادامه درباره دریافت حقوق‌های غیرمتعارف در دولت نهم، دهم و یازدهم گفت: «اگر برخی معتقدند که پرداخت غیرمتعارفی در دولت‌های مختلف صورت گرفته است باید هر آنچه در چهار دولت گذشته وجود داشته است را مورد بررسی قرار دهند و لیستی در این راستا تهیه و آن را به مردم اعلام کنند.»
نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: «هیچ اشکالی وجود ندارد که اگر تخلفی صورت بگیرد ما آن را روشن بیان کنیم چون نظام جمهوری اسلامی ایران با هیچ‌کس تعارفی ندارد.»
حاجی‌بابایی تصریح کرد: «هر شخصی در هر جایگاهی که دریافت‌های غیرقانونی، ‌نجومی و غیرمتعارف داشته و از قانون سوء‌استفاده کرده است باید بدون هیچ تبعیضی به پرونده آن رسیدگی شود؛ حال این پرونده متعلق به دولت نهم و دهم باشد یا دولت گذشته ما باید با مردم شفاف باشیم.» او افزود: «در پرونده بررسی حقوق‌های غیرمتعارف باید این موضوع را در نظر بگیریم که این کار نباید وجهه سیاسی پیدا کند؛ از این رو باید براساس ادله و اسناد در این راستا وارد عمل شد.»‌

آیت‌الله اکبر هاشمی‌رفسنجانی در دیدار جمعی از مسئولان، مدیران و کار‌شناسان حوزه رسانه و صنعت، با بیان اینکه کاهش تخریب‌های سیاسی گروه‌ها و جناح‌های کشور از ضرورت‌های برگشت رونق به کشور است، تاکید کرد: «گروهی برای القای شکست برجام با هم مسابقه می‌دهند و گویا نمی‌دانند که تضعیف دولت، به تضعیف نظام می‌انجامد و اعتماد و امنیت سرمایه‌گذاران خارجی را برای ورود به ایران از بین می‌برد.» به گزارش روابط‌عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام، او با نکوهش بی‌تدبیری بعضی از جناح‌ها در ناامید کردن مردم از برجام گفت: «اینکه می‌گویند برجام هیچ فایده‌ای برای ایران نداشت، برخاسته از بی‌انصافی اطلاع‌رسانی و بی‌اخلاقی سیاسی است؛ چراکه این‌ گروه‌ها که اتفاقا تریبون و رسانه هم دارند، فراموش نکرده‌اند که کشتی‌های ایران را به بنادر دنیا راه نمی‌دادند، کشتی‌های دنیا به سوی بنادر ما نمی‌آمدند، به هواپیماهای ما در مسافرت‌های خارجی سوخت نمی‌دادند، نمی‌توانستیم هواپیماهای کشور را که بعضا عمری ۳۰ ساله دارند، تعمیرات اساسی کنیم و نرخ بیمه کارهای اقتصادی در ایران بسیار بالا بود و هیچ شرکتی حاضر به همکاری با ایران نبود.» رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در ادامه توضیح داد: «می‌بینید با رفع موانع تولید، نفت به وضع گذشته برگشته و بازار فروش نفت از دست رفته را پس گرفته‌ایم، غرب و شرق برای استفاده از گاز ایران تلاش می‌کنند و برای شرکت در تکنولوژی «ایتر» که مهم‌ترین صنعت زنده جهان است، دعوت شده‌ایم و بسیاری از رشته‌های مهم دانش که روی ایران بسته شده بود، باز شد.»
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به کارشکنی‌هایی که در مسیر ساختن ایران و حرکت کشور به سوی علم و پیشرفت و تعامل با جهانیان می‌شود، بیان کرد: «جای تعجب است که کسانی در داخل تمام برنامه‌های خویش را با هدف شکست دولت در انجام تعهدات و وظایف رسمی تنظیم می‌کنند و منافع ملی را فدای دستاوردهای باندی و جناحی می‌کنند.»
او با بیان این جمله که «لابی اسرائیل و بعضی از کشورهای عربی با دلارهای فراوان نفتی در میدان هستند تا نگذارند توافقات برجام به نتیجه برسد»، تصریح کرد: «در داخل نیز گروهی همین مواضع را دارند و نگاه آنان به اقدامات دولت، از اختلافات سیاسی بالاتر رفته به‌گونه‌ای که سعی می‌کنند هر روز با انفجار یک بمب خبری، دولت را به جای رسیدگی به کارهای مهم کشور، به بازی‌های سیاسی مشغول کنند.» آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی کشورهای غربی و آمریکا را علاقه‌مند به مشارکت در طرح‌های صنعتی ایران دانست و گفت: «باید توجه داشته باشیم که مساله بازار مصرف برای تولیدات هر کشوری مهم است و یکی از راه‌های تامین بازار مطمئن در دنیا، سیاست خارجی فعال است.» رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، همچنین در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع افزایش ۹۰۰ هزار میلیاردی نقدینگی کشور و معمای محل نگهداری و مصرف آنان پرداخت و در این‌باره توصیه کرد که اگر ۲۰ درصد این نقدینگی‌ها برای تامین نیازهای واحدهای تولیدی تعطیل‌شده برگردد، علاوه‌بر برگشت رونق به اقتصاد، مشکل بیکاری جوانان تحصیلکرده، مخصوصا کارگران بیکار شده را حل می‌کند که معضل بسیار خطرناکی برای جوانان، خانواده‌ها و جامعه شده است.
آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی همچنین همکاری همه نهاد‌ها مخصوصا مجلس و دولت را برای اعتلای کشور مهم دانست و گفت: «مجلس سابق نه‌تنها برنامه‌ای برای همکاری با دولت نداشت، بلکه به ضدیت خویش با دولت افتخار می‌کرد، به‌گونه‌ای که برنامه پنج‌ساله را چنان به‌هم زدند که دولت مجبور شد آن را پس بگیرد.» او در بخش پایانی سخنان خود با بیان این جمله که «عقلای قوم کم‌کم دارند متوجه می‌شوند که سوراخ کردن کشتی انقلاب همه را غرق می‌کند»، تاکید کرد: «البته من مایوس نیستم چون بنیان اصلی کار، آگاهی مردم است که می‌فهمند علل این مسائل و عقب‌ماندگی‌های کشور چیست.»

 عقلای منطقه برای مقابله با اقدامات تروریست‌ها برنامه داشته باشند
آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی علاوه‌براین، عصر دیروز در دیدار سیدعمار حکیم، رئیس مجلس اعلای عراق با پیش‌بینی برنامه‌های آینده تروریست‌ها که به شکل هسته‌های متفرق در شهرهای مختلف عراق و حتی در کشورهای منطقه پخش می‌شوند، اذعان داشت: «عقلای عراق و منطقه باید برای مقابله با اقدامات جنون‌آمیز تروریست‌ها برنامه داشته باشند.» او همچنین با تبریک به مناسبت آزادسازی فلوجه و تسلیت عملیات تروریستی به مردم و مسئولان عراق، روابط دو کشور ایران و عراق را تاریخی و ریشه‌دار در مسائل دینی و مذهبی دانست و گفت: «علاوه‌بر همسایگی و علاقه مردم دو کشور، عتبات‌عالیات عراق و شهرهای مذهبی ایران، بهترین مرکز برای تقویت رفت‌وآمدهاست.»