وقتی به نام و نشان گردان عمار نگاه می‌کنیم به قهرمانانی برمی‌خوریم که هرکدام‌شان یکی از دلاوران نامدار سال‌های دفاع مقدس بوده‌اند. ابراهیم همت، احمد متوسلیان و عباس کریمی هر سه فرماندهان لشکری بودند که گردان عمار از دل آن به جبهه آمد، گردانی که از همان روزهای اول تشکیل شدن، قرار بود خط‌شکن باشد.

گردان عمار یکی از گردان‌های درگیر شونده و راهبردی لشکر ۲۷ محمدرسول‌ا...(ص)  بود که از همان روزهای بدو تشکیل این لشکر، حین شرکت در عملیات فتح‌المبین تشکیل شد. این گردان که در روزهای اول تاسیس توسط شهیدحاجی‌پور فرماندهی می‌شد، به‌عنوان یکی از گردان‌های آفندی لشکر در مواقع درگیری شدید به صورت عنصر هجومی به صحنه می‌آمد؛ چنانکه احمد متوسلیان بعد از حضور در لبنان به‌عنوان یکی از قوای لشکر ۲۷ در این کشور به‌کار گرفته شد اما بعد از ربایش تلخ و نابهنگام متوسلیان در لبنان، حضور ایران و به‌خصوص لشکر ۲۷ محمد رسول‌ا...(ص) در این کشور رو به افول گذاشت و طبیعی بود که گردان عمار هم به ایران برگردد و به جبهه بشتابد. این حضور مقارن شد با تبدیل این گردان به تیپ و بعد از چندی، بازگشتش به قالب گردان. این بار اما حوالی سال ۶۲ و بعد از شهادت شهیدحاجی‌پور، محمد یزدی(فرمانده فعلی سپاه حضرت محمد رسول‌ا...(ص)) به سمت فرماندهی این گردان منصوب شد و عمار این بار به فرماندهی محمد یزدی در عملیات مختلف حضور یافت. حضور این گردان همواره قرین بود با رشادت‌های فراوان و انجام بسیاری از ناممکن‌ها. عماریون با حضورشان همواره کفه ترازو را به سمت نیروهای مقاومت سنگین می‌کردند و همیشه جزء خط‌شکنان و مجاهدان جبهه‌ها شناخته می‌شدند ولی حضور همیشگی در خط‌مقدم، آن هم در مقام خط‌شکن، ناگزیر به تقدیم شهید بود. گردان عمار از این بابت و به خاطر حضور غالبا آفندی خود، صدها شهید تقدیم کرد و بارها بعد از انجام یک عملیات، تعداد شهدای گردان از باقی‌مانده‌ها بیشتر بود و به همین دلیل چندبار کلیت گردان از اساس ترمیم شد. کافی است نگاهی به تعداد شهدا و اسرای گردان عمار بیندازیم تا ببینیم این جمع، به‌رغم آنکه گردان بودند، چه حد از جان‌برکفی و مجاهدت را در جبهه‌ها به کار گمارده بودند. حدود۷۰۰ شهید و ۵۰ اسیر در طول سال‌های دفاع مقدس، عددی شگفت‌انگیز برای یک گردان به حساب می‌آید. عددی که نشان می‌دهد عمار چندبار به‌طور جدی نیازمند ترمیم نیرو شده و تا چه حد در عملیات مختلف دست به انجام ناشدنی‌ها زده است. حضور موفق و تاثیرگذار در عملیات ازجمله  بیت‌المقدس، والفجر مقدماتی یک و چهار، عملیات غرورآفرین والفجر۸ و کربلای۵ و مرصاد تنها نمونه‌هایی از حضور متعدد عماریون ازجمله عملیات حساس و مهم ایام دفاع مقدس بود.

گردان عمار اما مانند بسیاری دیگر از گردان‌ها و لشکرها بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و عملیات مرصاد به پایان خط حضور در جبهه‌ها نرسید. بچه‌های عمار که بعد از روزهای سخت مرصاد آرام‌ آرام آماده بازگشت به خانه می‌شدند، ناگهان با خبری مواجه شدند که مسیر زندگی بسیاری از آنها را تغییر داد. رژیم بعث در عملیاتی غافلگیر‌کننده به شمال خوزستان یورش برده بود و با تجهیزاتی بسیار کامل در صدد بود تا آخرین ضربه را در روزهای پایانی جنگ به موثرترین شکل ممکن به ایران اسلامی وارد آورد و آن، اشغال بخش بزرگی از استان خوزستان بود که اگر آن عملیات موفقیت‌آمیز می‌شد، معلوم نبود سرنوشت جنگ و حتی سرنوشت تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران به چه شکلی در‌می‌آمد. عراق هوشمندانه عمل کرده بود، در روزهایی که کمتر کسی در ایران گمان می‌کرد یک عملیات جدی و جدید پیش رو باشد و همه مشغول مقدمات پایان جنگ بودند، به ناگاه با تجهیزاتی بسیار کامل و نیروهایی فراوان به منطقه‌ای حمله کرد که به لحاظ جغرافیایی توان مبارزه پدافندی در آن بسیار سخت بود و این یعنی همه چیز برای اشغال خوزستان آماده است.

در این میان گردان عمار همراه با چند گردان دیگر ماموریت پیدا کردند که بی‌درنگ به «دشت‌عباس» بروند و از تنگه استراتژیک ابوقریب مخافظت کنند. چراکه اگر بعثی‌ها از این تنگه راهبردی عبور می‌کردند، هیچ راه مقاومتی در برابر خود نمی‌دیدند و سقوط خوزستان امری محتوم بود. گردان عمار اما باید در آخرین روزهای جنگ هم دوباره کربلایی می‌جنگید. چراکه نه به لحاظ تجهیزات و نه به لحاظ تعداد نیروها هیچ‌تناسبی میان لشکر تا بن دندان مجهز و پرتعداد عراق با رزمندگان کشورمان وجود نداشت و این تنها مقاومت جانانه کربلایی‌ها بود که می‌توانست معادله‌های جنگی آن روز را به‌هم بزند.

۲۱ تیرماه ۶۷ در حالی که گردان عمار وظیفه حراست از تنگه ابوقریب را بر عهده داشت و در حالی که جنگ در آن منطقه به شدیدترین نحو ممکن در جریان بود، باید به هر شکلی که می‌شد از سقوط تنگه جلوگیری به‌عمل می‌آمد و این به معنای آن بود که علی‌رغم نرسیدن تجهیزات و نیروهای کمکی از پشت خط، باید تنگه باقی می‌ماند؛ حتی اگر نیروها بسیار کم باشند،  حتی اگر تجهیزات کم باشد و حتی اگر امکانات اولیه مقاومت مانند آب برای نوشیدن هم در دسترس نباشد. هرچه که بود، گردان عمار آن روز تاب آورد و با تقدیم شهدای فراوانی که بسیاری از آنها بر اثر تشنگی به لقای حق پیوستند، حسرت تصاحب تنگه ابوقریب را به دل رژیم بعث گذاشت تا دشمن نتواند از دروازه خوزستان عبور کند و به این استان دلاور و راهبردی ایران دست یابد. اتفاقی که همین امروز، سالگرد آن است و۲۱ تیرماه در تقویم ما معطر به عطر شهدایی است که در راه بازگشت به منزل بودند ولی به جبهه برگشتند و قهرمانانه جنگیدند و حسرت یک وجب خاک مملکت‌مان را به دل دشمن گذاشتند، ولی خودشان از عطش جان دادند و با لب‌های خشک به سیدالشهدا سلام کردند.

مجاهدت جانانه گردان عمار در عملیات تنگه ابوقریب در حالی که زیرغبار فراموشی بود و کمتر کسی به جز رزمنده‌ها و یادگاران ایشان آن روز بزرگ را به خاطر داشت، به حمایت سازمان هنری رسانه‌ای اوج و به تهیه‌کنندگی سعید ملکان و کارگردانی بهرام توکلی به پرده سینماها آمد و در جشنواره سی‌وششم فیلم فجر حضور یافت؛ جشنواره‌ای که کاملا تحت‌تاثیر فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» قرار گرفت و تحسین طیف وسیعی از منتقدان، بازیگران، هنرمندان و مخاطبان سینما را در پی داشت. فیلم «تنگه ابوقریب» چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ فرم جایگاه بی‌بدیلی در آثار دفاع مقدسی سینمای ایران داشت و توانست بعد از سال‌ها با ارائه استاندارد جدیدی از سینمای دفاع مقدس، توجه و تحسین هیات داوران و مردم را به خود جلب کند و ثمره این اثر تلاش ۶ سیمرغ بلورین از جشنواره سی‌وششم بود که در میان آنها جوایز مهمی مانند بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلم و بهترین جلوه‌های ویژه میدانی دیده می‌شد و این‌گونه بود که فیلم «تنگه ابوقریب» با روایتی از دل روزهای پایانی اما مغفول‌مانده دفاع مقدس توانست عنوان پرافتخارترین فیلم جشنواره فجر سی‌وششم را به دست آورد.

اتفاق جالب فیلم اما در سکانس پایانی آن رخ می‌دهد؛ جایی که پایان شکوهمند و تاثیرگذار فیلم با تلفیق موسیقی اثرگذار حامد ثابت هر مخاطبی را به تحسین وا می‌دارد، در پایان اما نام شهدای گردان عمار روی پرده نقش می‌بندد تا تمام تحسین‌های فیلم به تشویق با شکوه شهدایی ختم شود که قهرمانان واقعی این ماجرا بوده‌اند.

فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» قرار است ۳۰ سال ‌و یک ماه بعد از این عملیات غرورآفرین اکران شود، فیلمی که نشان داد ترسیم قهرمانان واقعی جنگ بدون نگاه کلیشه‌ای به آنها همچنان درخشان است و مورد تحسین مردم قرار می‌گیرد و یادمان بیاورد که چه بسیارند مجاهدت‌های دفاع مقدس که زیرغبار فراموشی مانده‌اند.

بهرام توکلی درباره‌انگیزه ساخت تنگه ابو قریب می‌گوید: «من چیزی از این روز و این ماجرا نمی‌دانستم. همه‌چیز با سعید ملکان و تعریف کردن داستان واقعی ۲۱‌ تیرماه ‌۶۷ شروع شد و ماجرای گردان عمار و «تنگه ابوقریب». من به ماجرا علاقه‌مند شدم و سعید ملکان هم در تمام مراحل همراهم بود... .»فیلم «تنگه ابوقریب» غیر از جذابیت‌های مضمونی فراوانش، توانست به لحاظ جلوه‌های ویژه بصری، بسیار چشمگیر ظاهر شود و توجهات زیادی را به خودش جلب کند.

توکلی راجع‌به اینکه در پرداخت صحنه‌های جنگی و اکشن از چه الگوی بصری‌ای الهام گرفته می‌گوید: «مهم‌ترین الگوها درباره جنگ ایران و عراق مستندهای شهید آوینی و مستندهای دیگری هستند که بارها تماشای‌شان کرده‌ام. به‌جز این، قطعا آرشیو ناخواسته و خودکاری از تمام فیلم‌های جنگی ساخته شده دنیا درون ذهن فیلمساز هست که البته سعی کرده‌ام تصاویری ثبت شوند که جنگ خودمان را یادآوری کند و از چارچوب جنگ بومی و ملی ما خارج نشود و البته صرفا بازسازی مستند هم نباشد و در قالب فیلم داستانی و میزانسن‌های سینمای داستانی برای تماشاچی جذاب باشد. تلاش برای حفظ تعادل بین این دو خواسته، چالش اصلی طراحی میزانسن‌ها و طراحی اکشن‌های فیلم بود.»

«تنگه ابوقریب» تجربه شیرینی در حوزه سینمای دفاع مقدس بود و توانست گامی رو به جلو، هم به لحاظ کشف ایده و پرداخت آن و هم خروجی فنی کار باشد. به‌رغم اینکه سینمای آمریکا به‌طور مثال فقط درباره عملیات نرماندی در جنگ جهانی دوم تا به ‌حال ده‌ها فیلم پرخرج سینمایی ساخته(از نجات سرباز رایان تا دانکرگ و...) این نگرانی که چنین تجربه شیرینی در ایران دوباره تکرار نشود، وجود دارد.

خود بهرام توکلی می‌گوید: «با همان نگاهی که هر فیلم تاریخی‌ای ساخته می‌شود، هنوز و تا همیشه باید درباره جنگ هشت‌ساله‌مان فیلم بسازیم. در طول تاریخ، ملت‌ها همیشه با موقعیت‌های مشابه روبه‌رو می‌شوند. باید جزئیات آن ‌چیزی که از‌ سر گذرانده‌اند را با دقت بدانند تا بتوانند برای آینده درست‌تر تصمیم بگیرند. برای همین تصویر دقیق جنگ ما باید ثبت شود، اخلاقیات و نگاه و معرفت کسانی‌که‌ در این جنگ بوده‌اند باید دقیق ثبت شود، خیلی‌وقت‌ها خیره شدن به گذشته مفیدتر است تا کاری به‌ظاهر معاصر انجام دادن.»

به تازگی انتشار یک گزارش مالی درباره سیدمحمد امامی، بانک سرمایه و صندوق ذخیره فرهنگیان؛ غیر از حواشی همیشگی این پرونده‌، یک حاشیه قابل‌توجه جدید هم ایجاد کرد. در یکی از اسناد این گزارش، نام امیر قادری و فاطمه میرهادی‌تفرشی، به‌عنوان «افراد منتسب به محمد امامی» آورده شده و ادعا شده این افراد ساختمانی نیمه‌کاره را با قیمت کارشناسی ۹۶ میلیارد تومان به بانک سرمایه فروخته‌اند. از آنجا که امیر قادری نام یکی از منتقدان سینمای ایران هم هست، انتشار این سند واکنش این منتقد سینمایی را برانگیخت.

 «کافه سینما» در این‌باره نوشت: «طبعا شخص مورد اشاره، ارتباطی با امیر قادری، مدیر و سردبیر سایت «کافه سینما» ندارد و این صرفا یک تشابه اسمی است.»

سریال «شهرزاد» از انتشار نخستین قسمت آن با حاشیه‌های فرامتنی فراوانی همراه بود. اغلب این حواشی راجع‌به پرونده محمد امامی سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده سریال «شهرزاد» و متهم صندوق ذخیره فرهنگیان بودند. کافه سینما پیش از این مطالب متعددی علیه پول‌شویی و فساد در پشت صحنه سینما منتشر کرده بود.
 

مهدی روشن‌روان، مدیرگروه فیلم و سریال شبکه سه سیما در گفت‌وگو با «ایسنا» درباره ساخت «فوق لیسانسه‌ها» نیز گفت: «این سریال در حال نگارش است و همان‌طور که پیش از این هم گفته شد فیلمبرداری آن در پاییز امسال کلید خواهد خورد. پیش از این در فصل یک و دو چون همزمان نوشته می‌شد کار به سختی پیش می‌رفت اما در حال حاضر تلاش می‌کنیم بخشی از نگارش آماده شود. به دلیل مشکلات مالی برخی از کارهای طنز ازجمله ساخت «فوق لیسانسه‌ها» به تعویق افتاد. اگر مشکلات مالی نداشتیم این سریال را پس از جام‌جهانی روی آنتن می‌بردیم منتها ما هنوز به دلیل همین  مشکلات «لیسانسه‌های ۲» را هم تسویه نکرده‌ایم.»

مدیرگروه فیلم و سریال شبکه سه سیما درباره مجموعه «بانوی عمارت» نیز گفت: «ساخت این سریال اوایل شهریورماه به اتمام می‌رسد. ۵۰۰ دقیقه از سریال «ستایش» نیز تاکنون تصویربرداری شده است. هنوز هم مشخص نشده که چه سریالی قرار است بعد از اتمام رقابت‌های جام‌جهانی به روی آنتن برود اما متاسفانه وضعیت سریال طنز در تلویزیون خوب نیست.»
 

آکادمی جدیدی که قصد اهدای یک جایزه ادبی بین‌المللی را در سال ۲۰۱۸ به جای جایزه ادبی نوبل دارد با معرفی اسامی ۴۷ نویسنده از سراسر جهان، این رقابت را کلید زد. در حالی که اسامی نویسندگان در فهرست اعلام شده، از مخاطبان خواسته شده است تا به یکی از نویسندگان این فهرست رای بدهند. این آکادمی از سوی کتابداران سوئدی تشکیل شده و زمان رای‌گیری آن تا ۱۴ آگوست تعیین شده است. از میان این آرا، اسامی سه نویسنده که بیشترین رای را آورده‌اند برای انتخاب به گروه داوری ارجاع می‌شود که متشکل از گروهی متخصص است. یک نویسنده نیز با رای کتابداران به این فهرست اضافه می‌شود. از میان این چهار نفر، اسم برنده این جایزه ۱۴ اکتبر در برنامه‌ای رسمی اعلام می‌شود. این جایزه به اثر یا نویسنده‌ای که به انسانیت در جهان توجه دارد، اهدا خواهد شد و برنده می‌تواند از هر نقطه از جهان باشد، به شرط اینکه دو اثر ادبی تاکنون منتشر کرده باشد و یکی از آنها در ۱۰ سال اخیر منتشر شده باشد. اعضای این کمیته تاکید کردند ادبیات باید با دموکراسی، گشاده بودن و صمیمیت و احترام همراه باشد.
 

سیدمحمدرضا دربندی، سخنگوی کمیته ساماندهی کاغذ با اشاره به اینکه برخی مصوبات جلسات پیشین، هم‌اکنون وارد مراحل اجرا شده است، گفت: «در جلسه امروز(دیروز) مقرر شد شرکت «ارمغان گسترنوید» 6 هزار تن کاغذ خود را که در مراحل نهایی ورود به کشور قرار دارد بلافاصله پس از ورود، با احتساب سود معقول، دراختیار رسانه‌های متقاضی قرار دهد. همچنین پروفرماهای مربوط به کاغذ مورد نیاز روزنامه «جام‌جم» به میزان ۳۵۰۰ تن و روزنامه «خراسان» به میزان ۴۰۰ تن نیز تایید شد. مقرر شد کمیته ساماندهی کاغذ مطبوعات، سازوکارهای مشخصی برای قیمت‌گذاری و نحوه توزیع کاغذ وارد شده را تهیه و دراختیار شرکت‌های واردکننده در بخش خصوصی قرار دهد.

سخنگوی کمیته ساماندهی کاغذ، مذاکره گسترده با بانک‌ها برای حل مشکلات نقدینگی واردکنندگان و همچنین مذاکره با شرکت‌های هندی و اندونزیایی برای واردات بیشتر کاغذ را ازجمله تصمیمات اتخاذ شده در این جلسه عنوان کرد.» مطابق تصمیم اعضای کمیته، به دلیل محدودیت‌های موجود، روزنامه‌های بزرگ باید راسا اقدام به تامین کاغذ مورد نیاز خود کنند.
 

جواد کلاته، پژوهشگر تاریخ انقلاب و دفاع مقدس که در تولید مطالب کتاب «روایتی از زندگی و زمانه آیت‌ا... سیدمحمدحسین بهشتی» اثر جعفر شیرعلی‌نیا مشارکت داشته، درباره این پروژه گفت: «بیشتر مطالبی که برای این کتاب تهیه و تدارک دیده‌ام، مربوط به زندگی شهید بهشتی در دوران پیش از وقوع انقلاب اسلامی است. اول؛ قرار نبود کتاب در این حجم فعلی چاپ شود. با تغییراتی که در ادامه پیش آمد و گستردگی بیشتر پروژه، دیدیم حجم مطالب بسیار زیاد شده و فراتر از چیزی است که انتظار داشتیم. به همین دلیل، دوستان دیگری هم به پروژه پژوهش این کتاب اضافه شدند. مسئولیت من در تهیه مطالب این کتاب، مربوط به برهه ابتدای تولد تا ۲۲ بهمن سال ۵۷ بود. آقای شیرعلی‌نیا مصاحبه‌های تکمیلی را می‌گرفت اما کاری که من انجام دادم، این بود که ابتدا کتاب‌هایی که به‌طور مستقیم مربوط به شهید بهشتی می‌شدند که ۲۰ تا ۳۰ عنوان را همه به‌طور کامل مطالعه کردم. دوم؛ حدود ۷۰ تا ۸۰ کتاب که مربوط به حوادث پیش از انقلاب بودند و درواقع، بیشتر حاوی مطالبی درباره انقلابیون دیگر می‌شدند، که ردپایی از شهید بهشتی در آنها وجود داشت.»