فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا رسما از امروز برای فوتبال ایران آغاز می‌شود؛ جایی که دو نماینده کشورمان یعنی تیم‌های سایپا و ذوب‌آهن باید نخستین پیکار خود را در مرحله پلی‌آف برگزار کنند.

  رزمندگان هندی پیش روی شاگردان دایی

سایپای تهران با هدایت علی دایی برای دومین‌بار مجوز حضور در این مسابقات را پیدا می‌کند. آخرین بار در سال 2008 این اتفاق رخ داد که نارنجی‌پوشان از مرحله گروهی به‌عنوان تیم صدرنشین صعود کردند اما در مرحله یک‌چهارم نهایی با نتیجه 7 بر 3 در مجموع به بنیادکار ازبکستان باختند و از رسیدن به نیمه‌نهایی بازماندند. حالا اما آنها برای رسیدن به مرحله گروهی باید از دو خوان عبور کنند که اولین خوان به جدال ساعت 17 امروز مقابل مینروا پنجاب هند برمی‌گردد.  این تیم هندی در فصل 2018-2017 به‌عنوان قهرمانی‌ لیگ دست پیدا کرد و نخستین جام خود را در این سطح به دست ‌آورد. آنها باشگاه تازه‌تاسیسی به شمار می‌روند و به‌تازگی 14 ساله شده‌اند. مینروا هم‌اکنون در رده نهم جدول 11 تیمی لیگ هندوستان قرار دارد و نزدیک به دو ماه از آخرین پیروزی‌شان می‌گذرد. هدایت آنها برعهده پول مونستر 36ساله است. مدیر فنی پیشین تیم، که اهل ایرلند شمالی است و در سال 2017 بهترین مربی فعال در خارج از کشورش شد. او امسال به فوتبال هند وارد شده و پیش از آن در سوئد مشغول بود.  مینروا، هشت بازیکن خارجی در لیست خود دارد و باید دید چند نفر از آنها می‌توانند مقابل سایپا به میدان بروند. کایسیدو رودریگز (کلمبیا)، بالا داهیر، فیلیپ انکوجو، دوناتوس ادافه (نیجریه)، یو کوبوکی (ژاپن)، علی اشفق (مالدیو)، الکساندر کوامه (ساحل عاج) و ویلیام اوپوکو (غنا) بازیکنان خارجی مبارزان (لقب مینروا پنجاب) هستند که اکثرا از قاره آفریقا به خدمت گرفته شده‌اند.

  پوکر ذوب‌آهن در گرو شکست قهرمان کویت

بعد از پایان بازی سایپا به ورزشگاه فولادشهر اصفهان می‌رویم. ذوب‌آهنی که با علیرضا منصوریان هم نتوانسته از بحران خارج شود حالا رو در روی قهرمان کویت قرار می‌گیرد. تیمی که 58 سال از تاسیسش می‌گذرد و تا اینجا 14 قهرمانی در لیگ این کشور به نام خود ثبت کرده است. کویت SC تنها تیم کویتی‌ای است که در آسیا هم مقام قهرمانی دارد. آنها سه‌بار در سال‌های 2009، 2012 و 2013 قهرمان AFC کاپ شده‌اند اما آخرین حضورشان در لیگ قهرمانان ‌آسیا به سال 2008  برمی‌گردد. جایی که در گروه سایپای ایران قرار داشتند و حاصل کارشان یک تساوی یک بر یک و یک باخت یک بر صفر بود. آنها یک‌بار هم چند سال قبل به مصاف استقلال رفتند و با نتیجه سه بر صفر شکست خوردند تا هیچ‌وقت مقابل ایرانی‌ها در لیگ قهرمانان به توفیقی نرسیده باشند.  محمد فاتائو و صابر خلیفه (غنا)، حمزه لاحمار (تونس)، جمعه سعید (ساحل عاج) خارجی‌های کویت SC به شمار می‌روند که زیر نظر مربی بومی تیم، محمد عبدالله به اصفهان آمده‌اند تا دست به کار بزرگی بزنند. ذوب‌آهن که سابقه نایب‌قهرمانی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را در سال 2010 دارد، می‌خواهد برای اولین‌بار در تاریخ خود به چهار حضور پیاپی در مرحله گروهی این مسابقات دست پیدا کند.

  راه سخت سایپا و ذوب‌آهن برای رسیدن به مرحله گروهی

سایپا درصورت شکست دادن حریف هندی خود، سه‌شنبه هفته‌ آینده به مصاف الریان قطر می‌رود و ذوب‌آهن اصفهان نیز درصورت از پیش رو برداشتن نماینده کویت، سه‌شنبه هفته آتی مقابل الغرافه صف‌آرایی می‌کند.

اتفاقاتی که در اهواز رقم خورد را باید چطور قضاوت کنیم؟ از دیالوگ عجیب فتاحی با هواداران پرسپولیس و اعلام اینکه «من خودم برنامه‌ها را با برانکو هماهنگ می‌کنم»ش بگیرید، تا میزبانی فاجعه‌بار اهوازی‌ها و قضاوت نامتعادل کرمانشاهی و حاشیه‌های بعد از بازی؛ از مصاحبه‌های بازیکنان پرسپولیس علیه دست‌های پشت پرده بگیرید تا همه حاشیه‌هایی که بعد از بازی منتشر شد.   چه کسی به خودش اجازه داده به دروازه‌بان پرسپولیس زنگ بزند و بگوید بازی به‌خاطر مسائل امنیتی لغو شده؟ و اینکه اصلا چرا دروازه‌بان پرسپولیس باید داخل ورزشگاه موبایل روشن داشته باشد؟ چرا باید برق ورزشگاه قبل از بازی قطع شود؟ چرا باید پرسپولیس در رختکن با نور موبایل لباس عوض کند؟ چرا برای برگزار شدن یا نشدن بازی باید صدبار حاشیه‌سازی شود و خبرهای مختلف بیاید و بعد بازی را برگزار کنند؟ آیا استفاده از امتیاز میزبانی شامل قطع کردن برق رختکن تیم میهمان هم هست؟ آیا استفاده از امتیاز میزبانی شامل برهم زدن امنیت روانی تیم هم می‌شود؟

چرا تا پرسپولیس می‌بازد، بازیکنانش طوری مصاحبه می‌کنند که انگار تمام قوای مملکت را ریخته‌اند روی هم تا با این تیم مقابله کنند؟ میزبانی بد اهواز جای خودش، چرا باید سراغ مظلوم‌نمایی بروند؟ چرا تا هر تیمی نتیجه نمی‌گیرد، می‌رود سراغ حربه قدیمی ما دیگر ادامه  نمی‌دهیم؟  پست اینستاگرامی بازیکنان علیه مسئولان تیم را کجای دل‌مان بگذاریم؟ یعنی چه که بازیکن به خودش اجازه بدهد در اینستاگرام پست بگذارد؛ «چون مسئولان ما بلد نیستند از این به بعد خودمان از تیم دفاع می‌کنیم»؟! اگر بلدید از تیم دفاع کنید، کارتان را در زمین انجام بدهید.

چطور می‌شود که بازیکن‌های تیم همزمان هم علیه یک مافیای خیالی مصاحبه کنند هم علیه مسئولان خودی؟ در چند جبهه می‌خواهند همزمان بجنگند؟ و بحث آخر؛ در جام ملت‌ها مقابل ژاپن، بازی را به اعتراض بیهوده به داور باختیم. همان روز هم تمام مربیان و پیشکسوتان این روند را تقبیح کردند و آن را حاصل کارهای غلط کی‌روش دانستند. با لیگ خودمان چه کنیم که از صبح تا شب همه مشغول اعتراض به داور زمین و زمانند؟ با لیگ خودمان چه کنیم که در تمام بازی‌هایش شاهد اعتراض‌های بازیکن و مربی به داور هستیم؟ درس نمی‌گیریم؟

در هفته هفدهم لیگ برتر آرایش جدول در صدر آن تغییر کرد و در پایین هم استقلال خوزستان و سپیدرود دل از قعر جدول نمی‌کنند. در ادامه  نگاهی می‌کنیم به مهم‌ترین اتفاقات هفته هفدهم.

  بازگشت قلب شیر

از آخرین باخت پرسپولیس در لیگ زمان زیادی گذشته بود. آنقدر که کم‌کم داشت یادمان می‌رفت. آنها اما در اهواز مقهور اراده فولادی‌ها و البته سردرگمی و آشفتگی خود شدند. مثل چند بازی قبلی پرسپولیس در اهواز حاشیه‌هایی هم بود، پرسپولیسی‌ها سرآسیمه بودند؛ ناآرام و برافروخته و پراشتباه. چرا تیم باتجربه باید اینچنین راحت به هم بریزد؟ برانکو هم خود تا حدی وارد بازی شد اما آنقدری تجربه دارد که بداند حالا مساله مهم آرام‌کردن تیم است. او می‌داند همه چیز را نمی‌شود به داوری و حواشی تقلیل داد. پرسپولیس خلاقیت لازم را در خط جلو ندارد، از کارهای ترکیبی نشان چندانی نیست و تیم آشکارا در خلق موقعیت ضعف‌هایی دارد.

درمقابل، فولاد با قطبی دومین کار بزرگش را انجام داد. پس از شکست تراکتور در تبریز، در روزهایی که تراکتور در خانه شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسید، فولادی‌ها یقه پرسپولیس را هم گرفتند. قطبی همان روال سال‌های قبل را حفظ کرده؛ تیمی که می‌جنگد و بازی با فشار را خوب بلد است. فولاد با این پیروزی و با 22 امتیاز، خود را تا رده ششم جدول بالا کشید.

  بازگشت سپاهان به صدر

سپاهان امسال به غیر از قهرمانی به چیزی راضی نیست، هزینه بسیار کرده‌اند و پس از چندسال دوری از جام ولع عجیبی دارند. آنها این هفته با سه گل شاگردان علی کریمی را بدرقه کردند. گل اول سپاهان از روی اشتباه ملکی، دروازه‌بان سپیدرود به ثمر رسید. سپاهانی که نیمه اول خوب نبود و این‌گونه شد که سپاهان گل‌های دیگر را زد و خیلی‌های دیگر را هم نزد. سپاهان تنها تیم بدون باخت لیگ ما و از مدعیان اصلی است. با این حال هنوز تیم خیلی ترسناکی نیست، تیم نوسان دارد و کمی هم با استرس بازی می‌کند. درمقابل سپیدرود کارش دارد سخت می‌شود. فصل پیش علی کریمی تیم را نگه داشت اما عملیات نجات این فصل سخت‌تر است. سپیدرود در خط دفاعی تیمی بسیار آسیب‌پذیر است و عملا توان مقاومت ندارد، آن هم تیمی که تک‌تک امتیازها مهم و حیاتی هستند.

  توقف کهکشانی‌ها

تراکتور این فصل تیم خطرناکی است. آنها این هفته اگرچه موفق به شکست نساجی نشدند اما نشان دادند تا چه آماده‌اند و چقدر مشتاق پیروزی. بازی در خانه نساجی به هیچ روی آسان نیست. تراکتوری‌ها غیر از 20 دقیقه اول نیمه دوم در دیگر دقایق حاکم توپ و میدان بودند و فرصت‌های بسیار گلزنی ایجاد کردند. ترکیب استوکس، سوگیتا و اشکان در خط حمله ترکیب وحشتناکی است. شاید اگر اشتباه احسان حاج‌صفی نبود؛ اشتباهی که به گل نساجی منجر شد، تراکتور بازی را برده بود. با این حال این تراکتور، اگر نظم تیمی‌اش را حفظ کند، مدعی جدی برای قهرمانی است. در آن‌سو نساجی در میانه‌های جدول است و تیم کماکان متوسطی است؛ آماری خوب برای سال اول حضور در لیگ.

  پدیده و تداوم بالانشینی

پدیده این هفته با یک گل از سد استقلال خوزستان قعرنشین گذشت تا حضورش را در بالای جدول با 34 امتیاز و جایگاه سوم تداوم بخشد. آنها حاکم مطلق میدان بودند، هرچند پیروزی شکننده‌شان هر لحظه ممکن بود زایل شود. پدیده از معدود تیم‌های لیگ است که شکل فوتبالی مشخصی دارد؛ شکلی که به وضوح غایب ردیابی است و حالا امضای یحیی گل‌محمدی را به‌همراه دارد. با این حال مشکل پدیده بیشتر نفرات کم تیم است. درمقابل استقلال خوزستان کار سختی برای بقا دارد. آنها نیاز به یک معجزه دارند.

  ماشین کماکان می‌تازد

مهاجری یک‌بار دیگر در ماشین‌‌سازی ثابت کرده چقدر مربی خوبی است. ماشین دومین بازی نیم‌فصل دومش را هم با پیروزی پشت‌سرگذاشت تا نه‌تنها از منطقه خطر کاملا فاصله بگیرد بلکه نشان دهد تیمی بسیار قابل احترام است. آنها این هفته در خانه با یک گل صنعت نفت را شکست دادند و با 20 امتیاز به رده هشتم جدول رسیدند. درمقابل صنعت کماکان تیمی پرنوسان است و هنوز شکل فوتبالی مشخص و با ثباتی ندارد.

علی دایی در نشست خبری پیش از دیدار تیمش مقابل پنجاب هند اظهار داشت: «ما خودمان را برای این بازی آماده کرده‌ایم. می‌دانیم بازی سختی داریم. امکان اشتباه نداریم و هر تیمی اشتباه کند بازی را از دست خواهد داد. برای همه تیم‌ها احترام قائلیم و خیلی امیدواریم این بازی را ببریم و در بازی بعد به مصاف الریان برویم. متاسفانه زمین بد ورزشگاه اکباتان این فرصت را به ما نمی‌داد که در آنجا میزبانی کنیم و به همین دلیل ورزشگاه شهدای شهر قدس را انتخاب کردیم تا هم در مسابقات لیگ برتر و هم در لیگ قهرمانان آسیا در این زمین به میدان برویم. در ورزشگاه اکباتان غریب و تنها بودیم. حالا برای هواداران فوتبال‌دوست شهرقدس این فرصت پیش‌آمده تا به ورزشگاه بیایند و بازی را ببینند و از تیم ما حمایت کنند.»

وی درباره شناختش از تیم پنجاب هند تصریح کرد: «شناخت آنچنانی از این تیم نداریم. یک تا دو بازی این تیم را در فصل گذشته لیگ هند دیده‌ایم که آن هم کمکی به ما نمی‌کند، چون بیشتر بازیکنان پنجاب نسبت به فصل گذشته تغییر کرده‌اند. سعی می‌کنیم از همان ابتدای بازی روی دروازه حریف فشار بیاوریم.»

دایی در ادامه با اشاره به حذف تیمش از جام‌حذفی گفت: «متاسفانه داوری‌های نامعقول به تیم ما خیلی ضربه زده است. ما تمام تمرکزمان را روی جام‌حذفی گذاشته بودیم اما داور با دو اشتباه همه چیز را بر هم زد. به نظرم در داوری ما به‌ جز یک یا دو نفر بقیه بسیار عقب هستند. متاسفانه کمیته‌داوران که مسئول این امر است، به این مسائل رسیدگی نمی‌کند. فوقش داور را محروم می‌کنند اما زحمات ما کجا می‌رود؟»

علیرضا منصوریان در نشست خبری پیش از بازی با الکویت اظهار داشت: «ما بازی‌های الکویت را به خوبی آنالیز کردیم و می‌دانیم بازی بسیار سختی پیش رو داریم. می‌دانیم این تیم در صدر جدول لیگ کویت قرار دارد و حدود یک‌سال است که شکست نخورده است. از هواداران فوتبال، مردم اصفهان و هر کسی که در چهار گوشه این کشور تعصب خاصی به پرچم کشورمان دارند، می‌خواهم از ما حمایت کنند. هواداران فوتبال اصفهان نشان داده‌اند در روزهای سخت، یاور تیم‌شان در لیگ قهرمانان آسیا بوده‌اند.»

سرمربی تیم فوتبال ذوب‌آهن در ادامه افزود: «این مسابقه، بازی اول ما در پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا و در اصفهان است. ما باید از این امتیاز استفاده کنیم و به دور بعد راه‌یابیم. کار خیلی سختی پیش رو داریم. دیگر اینکه ما نگاه ویژه‌ای به لیگ قهرمانان آسیا داریم و این مسابقات برای ما در یک ضلع و رقابت‌های لیگ برتر در ضلع دیگر قرار دارد. تیمی که شکست دو بر صفر را با برتری سه بر دو عوض می‌کند، قطعا تیم قابل احترامی است.»

منصوریان در پایان گفت: «الکویت چیزی کمتر از تیم‌های قطری و اماراتی ندارد. از اطمینان شما بابت پیروزی مقابل الکویت تشکر می‌کنم. امیدوارم این اطمینان سبب اعمال فشار به تیم ما نشود. همانند اتفاقی که در جام ملت‌های آسیا رخ داد و به بازیکنان تیم ملی گفتیم اگر قهرمان نشوید، شما را لای منگنه می‌گذاریم. همین باعث شد بازی با ژاپن را از دست بدهیم و شکست خوردیم. ما با تمام احترام به رقبا نگاه می‌کنیم و درصورت پیروزی در دیدار فردا، باید به بازی مقابل الغرافه فکر کنیم. تا امروز خوش‌شانس نبودیم که ورزشگاه‌مان را پرجمعیت ببینیم. متاسفانه هواداران تیم‌های رقیب تاکنون تماشاگران بیشتری در فولادشهر نسبت به ما داشته‌اند و ما معمولا در این بازی‌ها میهمان بوده‌ایم. امیدوارم هواداران اصفهانی بیایند و از ذوب‌آهن حمایت کنند.»
 

شنبه شب در ورزشگاه «استاد دوپائیس» بلژیک، تیم‌های شارلروا و اوستنده در چارچوب هفته بیست‌وپنجم رقابت‌های ژوپیلر لیگ به مصاف هم رفتند و درنهایت تن به تساوی یک-یک و تقسیم امتیازات دادند. در دل این مسابقه نه‌چندان حساس یک اتفاق ویژه برای فوتبال ایران رخ داد؛ جایی که یونس دلفی، ستاره نیم‌فصل اول استقلال خوزستان با حضور در این دیدار، به‌عنوان جوان‌ترین لژیونر تاریخ فوتبال کشورمان شناخته شد.

برای اینکه بدانیم چطور شد دلفی، با 18 سال و 129 روز توانست به لیگ بلژیک برسد، باید نگاهی به گذشته بازیکن تیم ملی امید بیندازیم. گذشته‌ای که آبستن حوادث بسیاری بود و اتفاقات رخ‌ داده در همان زمان نشان می‌داد یونس، به ستاره‌ای بزرگ در فوتبال ایران تبدیل می‌شود.

  آقای گل بزرگسالان در 10 سالگی!

11 مهرماه 1379 در شهرستان تاریخی شوش چشم به جهان گشود. خانواده‌اش به‌شدت اهل فوتبال بودند و همین مساله باعث شد دایی یونس، در 10 سالگی او را به باشگاه‌های حاضر در شهرستان معرفی کند. در همان سن و سال بود که برای تیم بزرگسالان شهر بازی می‌کرد و اتفاقا خوش درخشید و عنوان ‌آقای گلی را هم به دست آورد. استیل‌آذین شوش، کارگر شوش و شمشیر شوش تیم‌هایی بودند که دلفی برایشان مدتی توپ زد و سپس مورد توجه باشگاه استقلال خوزستان قرار گرفت.

  درخشش مقابل آلمان در جام‌جهانی

عبدالله ویسی او را به تیم بزرگسالان آورد اما فرصت بازی در فصل اول را پیدا نکرد. با این حال در فصل 96-95، پنج بازی انجام داد و نشان داد دیگر فرصت این است تا بیشتر از قبل به بازی گرفته شود. حدود دو سال، یکی از مهره‌های اصلی و ثابت آبی‌های خوزستان بود. پیشنهاد تیم‌های بزرگی چون سپاهان را رد کرد و در لیگ هفدهم، طی 24 بازی موفق به زدن هفت گل شد و به‌تنهایی تیم را در لیگ برتر نگه داشت. همان زمان بود که یونس در تیم ملی نوجوانان هم عملکرد بی‌نقصی از خود بر جای گذاشت. اوج درخشش او مقابل تیم ملی آلمان بود که توانست دبل کند. یونس در آن جام 6 پاس گل هم داد تا یکی از استعدادهای بزرگ جام نام بگیرد و پیشنهادهای خوبی از کشورهای خارجی برایش سرازیر شود.

  در مسیر جهانبخش، آزمون و...

تماشای پیشرفت خیره‌کننده ستاره‌هایی چون علیرضا جهانبخش، سردار آزمون و... دلفی را بر آن داشت تا از همان ابتدا به فکر لژیونر شدن باشد تا اینکه در لیگ برتر پول و شهرتی گذرا به دست بیاورد. او پیشنهادهای غول‌های لیگ را رد کرد و از علاقه‌اش برای پیوستن به PSV آیندهوون خبر داد. انتقالی که با مخالفت باشگاه استقلال خوزستان همراه شد و هیچ‌وقت به سرانجام نرسید. علاقه یونس به حضور در این تیم مشهور هلندی روی کیفیت کاری‌اش در نیم‌فصل اول لیگ هجدهم تاثیر منفی گذاشت. اما نهایتا در زمستان 97، باشگاه شارلروای بلژیک با قراردادی سه‌ساله که امکان افزایش مدت آن تا پنج سال هم وجود دارد، خبر از جذب یونس دلفی داد. مهدی بیات مالک ایرانی گورخرهای بلژیکی بعد از کاوه رضایی، امید نورافکن و علی قلی‌زاده به سراغ چهارمین خرید ایرانی خود رفت و دلفی 18ساله را به خدمت گرفت. یونس هم از مصدومیت قلی‌زاده نهایت استفاده را برد و تنها پس از گذشت چند روز از حضورش کنار تیم، در اولین بازی رسمی مقابل اوستنده به میدان رفت و 64 دقیقه در زمین بود. نکته امیدوارکننده، تمجید رسانه‌های بلژیکی از بازی یونس بود. پسر خوش‌استایل تیم ملی امید ایران در همان بازی اول با نمایش فانتزی خود و تکنیک ذاتی موجود در ساق‌هایش، دل هواداران شارلروا را ربود.

  آقای تاریخ‌ساز به دنبال شکستن طلسم المپیک

حالا یونس رکوردی را که در اختیار سردار آزمون بود، با فاصله چند ماه به خود اختصاص داده است. او در مسیری گام برداشته که می‌توان آینده‌ای فوق‌العاده را برایش متصور شد. مسیری پرپیچ‌وخم که یک مقصد بی‌بدیل در انتهایش قرار دارد. دلفی که علاقه ویژه‌ای هم به بازی کریستیانو رونالدو دارد و از لحاظ فیزیک بدنی هم بی‌شباهت به این اعجوبه پرتغالی نیست، می‌تواند در لباس شارلروا و در فوتبال بلژیک با قاره سبز و زندگی در آنجا اخت شود تا بتواند گام‌های بعدی را محکم‌تر و بهتر بردارد. او یکی از مهم‌ترین نفراتی است که می‌تواند حسرت نرسیدن به المپیک را از بین ببرد. کاری که نزدیک به نیم‌قرن است از دست هیچ‌یک از نسل‌های فوتبال ایران و ستاره‌های داخل آن برنیامده است.